(..Οι πληροφορίες αναγέρουν ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Παύλος , υπέστη ανακοπή καρδιάς..)
Γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος Εμμανουήλ
«Αὐτός πού γεννήθηκε γιά νά ὁμιλῆ, νά γράφῃ καί νά μετουσιώνῃ τά λόγια σέ ἀγάπη» «Μῶμος ἐν Σοί και μολυσμός» ευσεβιστικῶν καί ἂλλων ὑποκριτικών προσμίξεων δέν κατέλαβε τήν ἀγνή Σου ψυχή… «Καθαρᾶ πολιτεία τῆς ἀνθρώπων σωτηρίας ἐγένου, συνεργός ὑφηγητής!...»τετιμημένε τοῦ Χριστοῦ Ἱεράρχα
Τί να γράψω ὁ έσχατος εγώ, για τον τής Εκκλησίας της Σιατίστης πολύν Παύλον.
Να γράψω για το παν - ανοικτό μυαλό του; Ή για την διάπλατη καρδιά του, αυτή πού δυστυχώς τελικά τον πρόδωσε!!!
Ο Παύλος, ο άγγελος της εν Σισανίω καί Σιατίστης Εκκλησίας κεκοίμηται. Θλίψις κατέλαβε την ψυχή μου, γιατί σαν κι αυτόν τον Παύλο, λίγοι υπάρχουν και δύσκολα ξαναβρίσκονται.
Είναι βράδυ και καθήμενος στο γραφείο μου προσπαθώ να «στύψω» την καρδιά μου και να δώσω ζωή σε λέξεις που δύσκολα μπορούν να περιγράψουν το της ψυχής του μεγαλείο!... Αυτό που έγινε στη Χαλκίδα δεν ξέρω αν έχει προηγούμενο, σίγουρα θα γραφτεί στην ιστορία.
Η υποδοχή του αγίου σκηνώματός του, η αγρυπνία που τέλεσε ο άγιος της Χαλκίδος Επίσκοπος και Μητροπολίτης δίδοντας την ευκαιρία όλοι οι συντοπίτες του, απ’ όλα τα σημεία της αγιοτόκου Ευβοίας, να τον προσκυνήσουν για «ύστατη» φορά, θα καταγραφεί στας δέλτους της τοπικής Εκκλησίας ως αληθινή πράξη τιμής σ’ έναν πραγματικά τετιμημένο.
Ο απλούς «τοῖς τρόποις» και μεγαλοπρεπής στην συμπεριφορά με αρχοντική και φιλόξενη καρδιά -ο Παύλος ο του Θεού αρχιερεύς, αγαπούσε, αγαπούσε πολύ τα του Θεού πλάσματα ακόμη και τα πιο αμαρτωλά, ήταν γι’ αυτόν πολύτιμα και άξια να θυσιασθεί γι’ αυτά. Αγαπούσε τούς πονεμένους, τούς αναγκεμένους και κάθε αδικημένο. Η κρίσις του ήταν ευθεία και δίκαια. Και μ’ αυτή την κρίση πορευόταν «ποιῶντας ἀγάπη καί δικαιοσύνη ἐν άληθείᾳ…».
Χρόνια πολλά πριν ξεκίνησε η γνωριμία μας σ’ άλλους καιρούς και σ’ άλλους χώρους, έχοντας την ευλογία μιας κοινής πνευματικής ρίζας! Κορυφώθηκε τα τελευταία χρόνια ο της αδελφικής αγάπης σύνδεσμός μας, για να μπορώ σήμερα να λέω Παύλον «οὒκ ἒχω ἐπί γῆς…». Τον έχω πλέον «έν Οὐρανῷ πρεσβευτῆ»! Όταν για πρώτη φορά με τόση απλότητα με κάλεσε στη Μητρόπολή του -ήταν μια μεγάλη Γιορτή κι εκείνος θα πήγαινε σε κάποιο γειτονικό χωριό να λειτουργήσει και να συμπαρασταθεί.
«Εσείς θα λειτουργήσετε στον Καθεδρικό Ναό» μού είπε μετά διακόνου «και εγώ θα πάω σ’ ένα χωριό που εκεί μια μάνα πονάει για το παιδί της που πριν σαράντα μέρες της έφυγε για τον Ουρανό…». Με συγκλόνισε η άπλετα φιλοξενούσα καρδιά του και ο τρόπος της τιμής που απέδιδε σ’ εμέ τον ελάχιστο. Αυτός ήταν ο Παύλος. Κι αυτό είναι ένα απλό περιστατικό. Γιατί ακολούθησαν κι άλλα σε άλλες επισκέψεις μου στο δικό του «Γεώργιο» στα αγαπημένα του Σιάτιστα. Ήταν Γενάρης του 2017 του άγιου Αθανασίου σαν μεθαύριο. Κι ενῶ ήταν να λειτουργήσουμε εναλλάξ σε Εσπερινό και Θεία Λειτουργία αντίστοιχα σέ εορτάζουσες Μονές, τα χιόνια μας απέκλεισαν. Κι έτσι θυμάμαι με πόση άνεση οδηγώντας ο ίδιος επήγαμε μαζί τελικά στο ένα Μοναστήρι που ο δρόμος ήταν κάπως προσβάσιμος και λειτουργήσαμε ενώ έξω χιόνιζε! Μάλιστα είχα κατά νου να τον «ενοχλούσα» τούτες τίς μέρες και να επαναλάβουμε αυτή τη χιονισμένη Θεία Ιερουργία. Αλλά ο ζωοδότης θάνατος επεσκέφθῃ τον του Θεού επίσκοπο και ο Αναστάς τον κάλεσε μαζί Του να πορευθεί προσδοκώντας Ἀνάστασιν νεκρῶν!...
Αδελφέ μου Παύλο, Δέξου ταύτα τα λόγια όχι ως κάτι τι το σπουδαίο που κάνω ταύτη την ώρα για Σένα τον όντως ΣΠΟΥΔΑΙΟ. Απλᾶ δέξου τα γραφόμενά μου τούτα λόγια ως ελάχιστη κατάθεση ευχαριστίας σε Σένα που με τίμησες με την αγάπη Σου, μ’ αγκάλιασες με την εμπιστοσύνη Σου, με σκεφτόσουν με την μεγαλοκαρδία σου και με ενίσχυες «ἐν προσευχαῖς» και «δωρεαῖς» από το ανεξάντλητο «ταμείο» της ψυχής Σου που πάντα βρισκόταν στη λεωφόρο της αγάπης… και όπως αγαπούσες την ταχύτητα και διένυες ατέλειωτα χιλιόμετρα για να σταθείς όπου υπήρχε πόνος… έτσι και τώρα «τρέξε» στο Νυμφίο Σου που τόσο αγάπησες και λάβε τα της αγάπης Σου και της προσφοράς Σου άγια λύτρα. Μαζί με το πλήθος των πνευματικών Σου παιδιών και των αγίων Σου συνεργατών, θα μέμνημαι κι εγώ «ὁ ἐλάχιστος ἐν τοῖς αδελφοῖς» όπως υπέγραφες συνήθως, «ἐν παντί καιρῷ καί τόπῳ» του αγίου ονόματός Σου εν ευχαριστία και ευγνωμοσύνη παραδείσιε του Θεού άνθρωπε.
Είμαι βέβαιος ότι ο Χριστός μας θα σε προσδεχθεί «εἰς τάς ἀγκάλας Αὐτοῦ». Χαίρε αδελφέ τίμιε ΠΑΥΛΕ κλίνου γόνυ καρδίας εὐγνωμόνου σε Σέ διά βίου. Καλή Ανάσταση άγιε του Θεού άνθρωπε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.