Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Ο Κύριος θαυμαστώνει το έλεός Του στη Θεία Ευχαριστία


Ἑορτῶν ἑορτή εἶναι τό ἡμέτερον Πάσχα. Ὁ Κύριος μέ τήν Ἀνάστασή Του ἔκανε τή ζωή μας ἑορτή καί πανηγύρι, ἐνῶ ἐμεῖς τήν εἴχαμε ἀλλοτριώσει μέ τήν πτώση σέ περιπέτεια θλίψεων, ὀδυνῶν καί φθορᾶς.

 Αὐτή ἡ ἑορτή –λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος– ξεπερνᾶ ὅλες τίς ἄλλες Δεσποτικές ἑορτές, ὅπως ὁ ἥλιος τά ἀστέρια. Καί τό ἀποκορύφωμα τοῦ ἑορτασμοῦ δέν εἶναι ἄλλο παρά ἡ εὐχαριστιακή κοινωνία μέ τό Σωτῆρα Χριστό.

 Σύσσωμοι καί σύναιμοι μέ τόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου: σ’ αὐτό τό μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας μᾶς προτρέπει νά συμμετάσχουμε ἡ Ἐκκλησία μέ τούς ὕμνους τῶν ἁγίων Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί μέ τόν Κατηχητικό Λόγο Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

 Γιατί –ὅπως σημειώνει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης– “ἐκεῖνος ὅπου σήμερον μεταλαμβάνει, αὐτός ἀληθῶς καί κυρίως κάμνει Πάσχα̇ ἐπειδή τό ἀληθινόν Πάσχα τῶν χριστιανῶν εἶναι ὁ Χριστός ὁ ἐν τοῖς Μυστηρίοις μεταλαμβανόμενος, καθώς ὁ Παῦλος τό βεβαιοῖ: «καί γάρ τό Πάσχα ἡμῶν ὑπέρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός» (Α' Κορ. ε', 7)”.

 Δυστυχῶς φέτος, χωρίς εὐθύνη δική σας, δέν συμμετείχατε στήν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία. Μνημονευθήκατε ὅμως στή ἱερά Προσκομιδή στό Ποτήριο τῆς ζωῆς, τῆς ὄντως Ζωῆς ὡς “ἀπολειφθέντες δι᾽ εὐλόγους αἰτίας”.

 Μέ ἁπλά λόγια, γιά νά κυριολεκτήσουμε, ἤσασταν ὡσεί παρόντες.

 Κάθε ἕνας μας πρέπει νά ἐξετάσει τόν ἑαυτόν του, προσερχόμενος στή λειτουργική σύναξη, ἐάν ὁ εὔλογος γενικός φόβος πού προκλήθηκε μέ τήν πανδημία τοῦ νέου ἰοῦ κλονίζει τήν πίστη του.

 Ἐδῶ ἔγκειται ἡ μεγίστη εὐθύνη ἡμῶν τῶν ποιμένων, ὥστε νά ἐνισχύσουμε τήν πίστη τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος βρέθηκε ἀνοχύρωτος καί αἰφνιδιασμένος μπροστά στήν ἀπειλή, χωρίς τά κατάλληλα πνευματικά ἀντισώματα.

 Ἡ θωράκιση τῶν πιστῶν μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ ἐάν καί ἐφόσον διακρίνουν στά λόγια καί τά ἔργα μας τήν ἀπερικλυδώνιστη πίστη μας.

 Περιττόν εἶναι νά εἰπωθεῖ ὅτι μέ κλονισμένη τήν πίστη γινόμεθα εὐχείρωτα θύματα τοῦ ἀντιδίκου, καί τότε ὁ κάθε λογῆς ἰός καιροφυλακτεῖ νά εἰσβάλλει στήν προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου, καί ὄχι μόνον ὁ Covid-19.

 Ὅταν μάλιστα πρόκειται εἰδικά γιά τήν προσέλευση στή θεία Κοινωνία (δηλ. γιά τήν ἄμεση ἕνωση μέ τό Χριστό στή θεία μετάληψη, πού εἶναι τό “φάρμακο τῆς ἀθανασίας” καί τό “ἀντίδοτον τοῦ μή ἀποθανεῖν” γιά τήν προσωπική πληρότητα τοῦ πιστοῦ), τότε ἡ ἐνδεχόμενη ἀμφιβολία πίστεως φθάνει καί ὑπερβαίνει τά ὅρια τῆς βλασφημίας, τῆς ἀπαρνήσεως τοῦ ζῶντος Θεοῦ, καί δίχως μετάνοια σημαίνει καί ὁδηγεῖ σέ μιά αἰώνια ἐπιλογή ἀποχωρισμοῦ ἀπό τό Θεό.

 Θά ἦταν προτιμότερο νά μήν κοινωνήσει κάποιος, ἐάν δέν προσέρχεται στή θεία Μετάληψη “μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης”.

 Τρεῖς λέξεις πού ἀντιστοιχοῦν σέ τρεῖς διαφορετικές πνευματικές καταστάσεις πιστῶν πού προσέρχονται νά κοινωνήσουν ὅταν ὁ ἱερεύς τούς προσκαλεῖ:

 αον) “μετά φόβου Θεοῦ”, φράση πού ἀντιστοιχεῖ σ᾽ ἐκείνους πού συναισθάνονται τήν ἀναξιότητα καί τήν ἁμαρτωλότητά τους καί προσέρχονται μέ φόβο Θεοῦ ὡς πρῶτο βαθμό ἀναγωγῆς στό Θεό καί μετάνοια πού ἐνεργοποιεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα στή συναίσθησή τους·

 βον) “μετά πίστεως Θεοῦ”, πού ἀναλογεῖ σ᾽ ἐκείνους πού ἡ πίστη τους εἶναι ζωντανή μέ τή φλόγα-ζωντάνια πού ἐνεργοποιεῖ πάλι τό Ἅγιο Πνεῦμα·

 γον) “μετά ἀγάπης Θεοῦ”. Ἐδῶ ἔχουμε τούς κατά τό δυνατόν τελείους, πού ἔχουν πόθο ἱερό καί λαχτάρα καί λατρεία πρός τό Θεό, πού καί αὐτά τά ἐμπνέει τό Ἅγιο Πνεῦμα ὡς τέλεια ἀγάπη θείας προσέγγισης.

 Νά τά ξαναδοῦμε λίγο ἐκτενέστερα, μέ τρία ἀναλογικά παραδείγματα ἀπό τήν ὥρα τῆς σωτηρίου Σταυρώσεως.

 Αον) “Μετά φόβου Θεοῦ”. Ἐδῶ ἀνήκουν ὅσοι διαπνέονται ἀπό τό φόβο Θεοῦ, νιώθουν καί ἐξασκοῦν μιά σχέση φυσικῆς καί πνευματικῆς “δουλικότητος” (δηλαδή ὡς δημιουργήματα πρός τό Δημιουργό καί Σωτήρα Θεό).

 Ἔχουν τήν εὐφυΐα νά ἀνα-γνω-ρί-ζουν τήν κτιστή μας φυσικότητα! Ὁ Θεός θέλει τή σωτηρία μας μέ τήν ἄμετρη ἀγαθότητα καί φιλανθρωπία Του· καί αὐτοί θέλουν τή σωτηρία τους μέ συναίσθηση τῶν μέτρων τους.

 Ὁ Θεός δίνει τό ἅπαν, αὐτοί μετανοοῦν, γυρίζουν καί Τόν ἀναζητοῦν. Ὁ Θεός εἶναι Θεός τῶν μετανοούντων καί τούς ἀποδέχεται στή βασιλεία Του (παράδειγμα ὁ δίκαιος Ληστής, ὁ καί εὐγνώμων).

 Βον) “Μετά πίστεως Θεοῦ”. Ἐδῶ ἀνήκουν ὅσοι ἐνεργοῦνται ἀπό τή δυνατή πίστη, δείχνουν μιά μεγαλύτερη ὡριμότητα στή σχέση τους μέ τό Θεό καί τό λειτουργικό μυστήριο, ἀποδίδουν στό Θεό τήν πνευματική ἀξιοποίηση τῶν φυσικῶν ταλάντων σάν τούς μισθωτούς τῆς Εὐαγγελικῆς παραβολῆς-παρομοίωσης (παράδειγμα ὁ ἅγιος Λογγίνος ὁ Ἑκατοντάρχης πού ὁμολόγησε τή θεότητα τοῦ Κυρίου κάτω ἀπό τό Σταυρό τῆς ἔσχατης ταπείνωσής Του ὑπέρ ἡμῶν).

 Τέλος (Γον) “Μετά ἀγάπης Θεοῦ”. Ἐδῶ ἀνήκουν ὅσοι διαπνέονται ἀπό τή λατρευτική ὁλοκληρωτική ἀγάπη στή μέθεξη τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ λειτουργικοῦ μυστηρίου, αὐτοί ἐπιποθοῦν μέ τελειότητα τό Χριστό, ζοῦν γιά τό Χριστό. Αὐτοί (πάλι χαρισματικά) ἀποδέχονται ἐνεργό τό Πνευματικό χάρισμα καί εἰσέρχονται στή χορεία τῶν ἀδελφῶν καί φίλων τοῦ Χριστοῦ (παράδειγμα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ θεολόγος κάτω ἀπό τό Σταυρό, στόν ὁποῖο καί ἀνέθεσε ὁ Κύριος τή φροντίδα τῆς Παναγίας Μητέρας Του).

Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

Βίντεο - Μ. Σάββατο βράδυ 2020 .. εν όψει καραντίνας !



 Το  βιντέο  που ακολουθεί είναι  φτιαγμένο  από ένα κάτοικο της ενορίας μας,  ο οποίος θέλησε να αποτυπώσει στην κάμερα το πιο σημαντικό βράδυ στην ζωή του ορθοδόξου πιστού ανθρώπου, όμως βιώνοντάς το διαφορετικά αυτή τη χρονιά. Παρατηρούμε ενώ είναι ημέρα χαράς και γιορτής και βέβαια της μεγαλύτερης όλων των εορτών της Χριστιανοσύνης , η πόλη παραμένει βουβή και έρημη από τον φόβο της “πανδημίας" ! 
Ας δώσει ο Θεός να μην ξαναβιώσουμε κάτι τέτοιο..! 
Χριστός Ανέστη!!!!
Και Άδης εσκυλεύθει....!!!


Βίντεο 
 Χρόνια πολλά!!!

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Ο Εσπερινός της Αγάπης (κεκλεισμένων των θυρών) ( φωτό & βίντεο)





ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓΑΠΗΣ: Το απόγευμα της Κυριακής τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας Ευαγγέλιο – Εσπερινός της Αγάπης: Το Ιερό Ευαγγέλιο διαβάζεται σε δεκάδες ξένες γλώσσες για να διατρανωθεί παγκοσμίως η εποχή της Αναστάσιμης ελπίδας.

Ο Εσπερινός ονομάζεται και «Αγάπη», επειδή ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την αγάπη των ανθρώπων. Για να μπορέσει ο άνθρωπος να μορφώσει λυτρωτική σχέση κοινωνίας με το Θεό.

 Για να αποκτήσει ο άνθρωπος προοπτική σωτηρίας, μια προοπτική θεμελιωμένη στην άφθαρτη, άνευ όρων και ορίων αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο.

Βίντεο



Χρόνια πολλά!!!!
Χριστός Ανέστη !!!!! 

Ανάσταση 2020 (φωτό & βίντεο )







Με πάσα λαμπρότητα τελέστηκε η ακολουθία της Πανυχίςδος , της αφής του Αγίου Φωτός , η Τελετή της Αναστάσεως και η Θεία Ευχαριστία (κεκλεισμένων των θυρών )  το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. 

  
Βίντεο 



Χρίστος Ανέστη!!!! 
Χρόνια πολλά!!! 







Σάββατο 18 Απριλίου 2020

Ανάστα ο Θεός..!



Η Πρώτη Ανάσταση γιορτάζεται από την Εκκλησία, στις 9 το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου.

Το Μέγα Η Ανάσταση του Χριστού εορτάζεται από την Εκκλησία από την στιγμή της καταβάσεώς Του στον Άδη, όπου ελευθέρωσε τις ψυχές των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης από το κράτος του θανάτου και του διαβόλου. Θαύμα της Ανάστασης σηματοδοτείται την ίδια μέρα.






Η ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου, όταν η ψυχή του Χριστού με την θεότητα βρισκόταν στον Άδη και το σώμα μαζί με την θεότητα βρισκόταν στον τάφο. Θεωρείται μεγάλη ημέρα από την Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού συνδέεται με την ημέρα της Κυριακής. Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 το βράδυ (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), θα εορτάσουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου, την ήττα του θανάτου και της φθοράς.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου θα ψαλεί ο Εσπερινός της Ανάστασης, η λεγόμενη και «Πρώτη Ανάσταση» και το τροπάριο «Ανάστα ο Θεός». Το μεσημέρι στον Πανάγιο Τάφο πραγματοποιήθηκε  η αφή του Αγίου Φωτός, όπου θα μοιραστεί σε όλο το Ορθόδοξο κόσμο και το βράδυ θα ακολουθήσει η Τελετή της Αναστάσεως.

Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν








Κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή το θείο δράμα, η ορθοδοξία με κατάνυξη και ευλάβεια, βιώνει τα πάθη του Θεανθρώπου. Οι πιστοί συρρέουν στις εκκλησίες και παρακολουθούν την τελετή της αποκαθήλωσης.

 Το βράδυ ψάλλουν το "Ώ γλυκύ μου έαρ" καθώς το πένθος κορυφώνεται. Κρατώντας αναμμένα κεριά, ακολουθούν τις περιφορές των Επιταφίων, που είναι στολισμένοι με πολύχρωμα λουλούδια.

 Καθώς το πένθος κορυφώνεται τη Μεγάλη Παρασκευή ένα αρχαίο πένθιμο έθιμο αναβιώνει. Την ώρα που περνά Επιτάφιος οι νοικοκυρές βγάζουν στην εξώπορτα ένα πιάτο με φυτρωμένους σπόρους και το ξαναπαίρνουν στο σπίτι τα ξημερώματα.

 Με την επιστροφή της πομπής του Επιταφίου μπροστά στην είσοδο του ναού γίνεται η αναπαράσταση της σκηνής των "κεκλεισμένων θυρών".

Ο ιερέας παριστάνει τον Χριστό ενώπιον των πυλών της Κόλασης και ψέλνει τους στίχους του Δαυίδ "Αρατε πύλας, οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξας".

 Ο ψάλτης από μέσα παριστάνει το διάβολο προσπαθεί να εμποδίσει την είσοδο. Τελικά ο ιερέας σπρώχνει ορμητικά την πόρτα του ναού και μπαίνει μέσα ως λυτρωτής των αμαρτωλών.

 ἱερεὺς : Ἄρατε Πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης.

ἀναγνώστης: Τίς (ποιός)ἐστιν οὗτος ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης;

ἱερεὺς: Κύριος κραταιὸς καὶ δυνατός, Κύριος δυνατὸς ἐν πολέμῳ. Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης.

ἀναγνώστης: Τίς ἐστιν οὗτος ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης;

ἱερεὺς: Κύριος τῶν δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ Βασιλεὺς τῆς δόξης.


Στη συνέχεια ανοίγουν οι θύρες και εισέρχεται ο ιερέας με την ανάσταση και τους πιστούς για να τελέσει την Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Οι κλεισμένες θύρες που ανοίγουν, σε μερικές ενορίες με βίαιη είσοδο από τον ιερέα, συμβολίζουν τις πύλες του Άδη που συντρίφθηκαν με την Ανάσταση του Κυρίου όπως φαίνεται στην εικόνα της εις Αδου Κάθοδο.
</

Ότε εκ του ξύλου ....




Ημέρα πένθους για όλη την Χριστιανοσύνη, η Μεγάλη Παρασκευή κατά την οποία γίνεται η αποκαθήλωση του Ιησού Χριστού και η ταφή του. Η Μεγάλη Παρασκευή, προτελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, είναι μέρα απόλυτου πένθους για όλη την Χριστιανοσύνη, απόλυτης αργίας και νηστείας, η μέρα που γίνεται η κορύφωση του Θείου Δράματος, όπου κορυφώνονται τα πάθη του Ιησού Χριστού και γίνεται η σταύρωσή του, για να ακολουθήσει η Ανάσταση και το Πάσχα.

Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γίνεται ο στολισμός του Επιταφίου στις εκκλησίες. Αρχικά ψάλλονται οι Μεγάλες Ώρες, που περιέχουν ψαλμούς, τροπάρια, Αποστόλους, Ευαγγέλια και Ευχές. Στη συνέχεια ψάλλεται ο Εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής και γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου. Ακολούθως, τοποθετείται στο Ιερό Κουβούκλιο ένα ύφασμα, πάνω στο οποίο έχει κεντηθεί ή ζωγραφιστεί ο Κύριος, νεκρός. Το ύφασμα αυτό λέγεται Επιτάφιος.
Βίντεο

Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Το Τροπάριο της Κασσιανής (φωτό& Βίντεο)


Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Το τελευταίο τροπάριο στην ακολουθία είναι αυτό της ευσεβούς και λογίας ποιητρίας του Βυζαντίου, Κασσιανής.

ΒΙΝΤΕΟ : 

Το Τροπάριο της Κασσιανής

 Από τον βυζαντινό χρονογράφο Συμεών Μάγιστρο (990 μ.Χ) μαθαίνουμε ότι η Ευφροσύνη, μητέρα του αυτοκράτορα Θεόφιλου και κόρη του Κωνσταντίνου του ΣΤ’, στην προσπάθειά της να παντρέψη το γιο της, το έτος 830μ.Χ, διοργάνωσε στην μεγαλόπρεπη αίθουσα Τρικλίνιο των ανακτόρων της Κωνσταντινούπολης, μεγάλη σύναξη από τις πιο όμορφες κοπέλες της Αυτοκρατορίας. Η προσέλευση υπήρξε μεγάλη από «καλλίστας παρθένους». Κι όταν παρατάχθηκαν στη σειρά, καθισμένες πάνω σε πολυτελή ανάκλιντρα, ο αυτοκράτορας Θεόφιλος περιήλθε μπροστά τους να διαλέξη την μέλλουσα σύζυγό του και αυτοκράτειρα, δίνοντας σε όποια διάλεγε ένα χρυσό μήλο.

 Η ομορφότερη ήταν η Κασσιανή, που η ομορφιά της θάμπωσε το νεαρό Θεόφιλο και σ’ αυτήν επρόκειτο να δώση το μήλο, σύμβολο της προτίμησής του. Θέλοντας όμως να διαπιστώση αν και η εξυπνάδα της ήταν ανάλογη με την ομορφιά της, της είπε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα»), υπονοώντας την Εύα. Η Κασσιανή όμως δεν ξαφνιάστηκε και θέλοντας να δείξη και την εξυπνάδα της απάντησε: «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα»), υπονοώντας την Παναγία, που έφερε στον κόσμο το μεγαλύτερο αγαθό.

 Αυτή όμως η πράγματι έξυπνη απάντηση χαρακτηρίσθηκε από τον Θεόφιλο ότι περιείχε και κάποια προπέτεια και επιπολαιότητα, οπότε έδωσε το μήλο στην επίσης ωραία, αλλά και σεμνή Θεοδώρα.

 Η Κασσιανή απογοητεύθηκε από την αποτυχία της και πήρε την απόφαση να αποτραβηχτή από τον κόσμο και να μονάση. Έκτισε με δικά της χρήματα ένα μοναστήρι, που πήρε αργότερα το όνομά της, ντύθηκε το μοναχικό σχήμα και αφιερώθηκε στη λατρεία του Χριστού και στην ποίηση, συνδυάζοντας έτσι τη βαθειά ευσέβεια και την κλίση της στα γράμματα. Λέγεται μάλιστα ότι μετά την αποτυχία της είπε: «Επειδή δεν έγινα βασίλισσα του προσκαίρου τούτου κόσμου, θα γίνω υπήκοος της αιωνίας Βασιλείας του Χριστού».

 Εκεί στο μοναστήρι εκδηλώθηκε και το έμφυτο καλλλιτεχνικό της ταλέντο και το βαθύ θρησκευτικό της συναίσθημα συνθέτοντας εκκλησιαστικούς ύμνους, τροπάρια, Ιδιόμελα. Εκεί στην ήσυχη και υποβλητική ατμόσφαιρα του μοναστηριού συνέθεσε και το περίφημο Ιδιόμελο «Τροπάριο της Κασσιανής» από το όνομά της, που αργότερα η Ορθόδοξη Εκκλησία το καθιέρωσε ως Δοξαστικό των Αποστίχων του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης.

 Φαίνεται καθαρά ότι η Κασσιανή εμπνεύστηκε το Ιδιόμελο αυτό τροπάριο από τα λόγια των Ευαγγελιστών, που δεν αναφέρονται στη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά στην ανώνυμη αμαρτωλή γυναίκα, τη μοιχαλίδα, που ο Χριστός έσωσε από βέβαιο λιθοβολισμό του έξαλλου πλήθους των Φαρισαίων για το ηθικό της παράπτωμα, με εκείνα τα λόγια Του: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτήν». Και όταν αργότερα ο Ιησούς βρέθηκε στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου του λεπρού, η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα αισθάνεται την ανάγκη να πάη να εκφράση την ευγνωμοσύνη και αφοσίωσή της στον Σωτήρα Χριστό. Αγοράζει αρώματα, ντύνεται ταπεινά και σεμνά και ταπεινωμένη και συντετριμμένη, με δάκρυα στα μάτια, έρχεται και πλένει τα πόδια του Ιησού και τα σκουπίζει με τα ξέπλεκα μαλλιά της. Τα δάκρυά της εκείνα ήταν δάκρυα ελέους και συντριβής και κλαίει με πάθος να την ευσπλαχνιστή ο Θεός της αγάπης και της συγχώρεσης.

 Το παραπάνω περιστατικό το αναφέρουν οι τρεις από τους τέσσερις Ευαγγελιστές. 

Ο Λουκάς (ζ. 37-38) γράφει: «Και ιδού γυνή εν τη πόλει ήτις ην αμαρτωλός, και επιγνούσα ότι ανάκειται εν τη οικία του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου και στάσα οπίσω παρά τους πόδας αυτού κλαίουσα, ήρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού τοις δάκρυσι και ταις θριξί της κεφαλής αυτής εξέμασσε και κατεφίλει τους πόδας αυτού και ήλειφε τω μύρω».

 Ο Ματθαίος (κστ`, 6-7): «Του δε Ιησού γενομένου εν Βηθανία εν οικία Σίμωνος του λεπρού, προσήλθεν αυτώ γυνή αλάβαστρον μύρου έχουσα βαρυτίμου, και κατέχεεν επί την κεφαλήν αυτού ανακειμένου».

 Και ο Μάρκος (ΙΔ` 3) λέγει: «Και όντος αυτού εν Βηθανία εν τη οικία Σίμωνος του λεπρού, κατακειμένου αυτού ήλθε γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικής πολυτελούς και συντρίψασα το αλάβαστρον κατέχεεν αυτού κατά της κεφαλής».

 Και την πληγωμένη και πονεμένη καρδιά της Κασσιανής δεν ήταν δυνατόν να μην αγγίξη ο κραδασμός εκείνης της αμαρτωλής γυναίκας. Και διατυπώνει στο αριστουργηματικό εκείνο τροπάριο, που φέρει το όνομά της, με λυρική έξαρση και υποβλητικότητα τον δικό της ψυχικό κραδασμό.


Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,  Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,



τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,    σαν ένοιωσε τη θεότητά σου,γίνηκε μυροφόρα


ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου



Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη



ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.



Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,




ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.




κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου,




ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.



Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,



ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου·



ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό,



κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε.



Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο,




τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου;




Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος. Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος 



 (Μεταγραφή: Φώτης Κόντογλου)

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται.... (φωτο & βίντεο )



 «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα. Ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθείς, ίνα μη τω θανάτω παραδοθείς και της βασιλείας έξω κλεισθείς. Αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς».

Στα νέα ελληνικά, το τροπάριο σε μια πιο ελεύθερη μετάφραση λέει:

 «Δείτε, έρχεται ο Γαμπρός (Νυμφίος) καταμεσίς της νύχτας, και καλότυχος ο δούλος, που θα τον βρει ξύπνιο, αλλά ανάξιος εκείνος που θα πιαστεί στον ύπνο. Πρόσεχε λοιπόν, ψυχή μου, μην αφεθείς στον ύπνο, για να μην παραδοθείς στο θάνατο και κλειστείς έξω από τη βασιλεία. Αλλά σύνελθε και φώναξε: Είσαι Άγιος, Άγιος, Άγιος, Θεέ μας, μέσω της Θεοτόκου ελέησέ μας».

 Ποια είναι η σημασία αυτού του τροπαρίου;

 Οι στίχοι παραπέμπουν σε δύο παραβολές, δηλαδή ιστορίες με κάποιο νόημα που είπε ο Χριστός. Η πρώτη φράση προέρχεται από την παραβολή των δέκα παρθένων (κατά Ματθαίον, κεφ. 25, στίχοι 1-13). Λέει ότι δέκα κορίτσια είχαν βγει να προϋπαντήσουν το γαμπρό σε κάποιο γάμο. Όμως εκείνος άργησε και αποκοιμήθηκαν.

 Και καταμεσίς της νύχτας ακούστηκε φωνή: «Ιδού, ο Νυμφίος έρχεται!». Οι κοπέλες ξύπνησαν, αλλά «οι λαμπάδες τους» έσβηναν. Οι πέντε απ’ αυτές (οι «φρόνιμες» = συνετές) είχαν μαζί τους λάδι και ανανέωσαν τη φλόγα, αλλά οι άλλες πέντε (οι «μωρές» = επιπόλαιες) δεν είχαν. Έτσι, μέχρι να βρουν να αγοράσουν, ο Γαμπρός μπήκε στο σπίτι του γάμου, έκλεισε η πόρτα και έμειναν απ’ έξω.

 Όπως φαίνεται στα λόγια του Χριστού, ο γαμπρός της ιστορίας συμβολίζει το Χριστό, που όλοι περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία Του, αλλά αυτή καθυστερεί. Θα έρθει ξαφνικά («μέσα στη νύχτα») και τότε κάποιοι θα είναι έτοιμοι να εμφανιστούν μπροστά Του, γιατί θα είναι καλοί άνθρωποι, ενώ κάποιοι άλλοι θα είναι ανέτοιμοι (επειδή φέρθηκαν ανόητα και δε φρόντισαν να καθαρίσουν την καρδιά τους) και θα μείνουν έξω από «το γάμο», δηλαδή τη βασιλεία του Θεού (τον παράδεισο).

 Η δεύτερη παραβολή (κατά Λουκάν, κεφ. 12, στίχοι 36-46) μιλάει για κάποιους δούλους, που περιμένουν τον κύριό τους να επιστρέψει από γάμο. Καλότυχος, λέει ο Ιησούς, εκείνος ο δούλος, που ο κύριος θα τον βρει σε επιφυλακή να τον περιμένει, ενώ αλίμονο σ’ εκείνον που θα σκεφτεί «αργεί ο κύριος» και θ’ αρχίσει να μεθοκοπάει, να δέρνει και να καταπιέζει τους άλλους δούλους. Και αυτή η παραβολή δηλώνει ότι ο Χριστός θα επιστρέψει «ως κλέπτης εν νυκτί», σε στιγμή που κανείς δε θα Τον περιμένει.

 Εννοείται ότι η στιγμή, για την οποία ο καθένας πρέπει να είναι έτοιμος, είναι η στιγμή του θανάτου μας, που πιθανότατα θα προηγηθεί της Δ. Παρουσίας και είναι ουσιαστικά η στιγμή της κρίσης μας μπροστά στο Θεό. Ας είμαστε έτοιμοι, έχοντας καθαρίσει την καρδιά μας από τα ελαττώματα που μας εμποδίζουν να αγαπήσουμε το Θεό και τον πλησίον μας.

 Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα του τροπαρίου. Ο ποιητής καλεί την ίδια την ψυχή του να μετανοήσει και να αφεθεί στα χέρια του Θεού, ζητώντας τη βοήθειά Του μέσω της Θεοτόκου, των αγίων και των φωτεινών αγγέλων (η τελευταία φράση λέγεται με όλες αυτές τις παραλλαγές). Το τριπλό «Άγιος, Άγιος, Άγιος» είναι από τον ύμνο των αγγέλων (των Σεραφείμ) που άκουσε ο προφήτης Ησαΐας (Ησαΐας, κεφ. 6) και υποδηλώνει την Αγία Τριάδα.





Βίντεο 


''Προς τι όλος αυτός ο κουρνιαχτός;'



Μεγάλη Εβδομάδα…. πάθος πριν το Πάθος του Νυμφίου Χριστού γεύεται ο Χριστιανικός κόσμος ανά την οικουμένη.

 Ο φόβος και ο πανικός της ανθρωπότητας μπροστά στην αόρατη απειλή της πανδημίας που στο πέρασμα της σκορπά πόνο, οδύνη, κλαυθμό και οδυρμό οδήγησαν και τους Χριστιανούς, όπου γης, στην στέρηση της βιωματικής συμμετοχής τους στην λατρευτική και λειτουργική ζωή της Μ. Σαρακοστής και τώρα… και σε αυτή της Μεγάλης Εβδομάδας. Τι εσωτερική συντριβή! Τι πόνος και οδύνη ψυχής!

 Στερείται, ο πιστός λαός του Θεού, την βιωματική του συμμετοχή στην ιερότερη και αγιότερη περίοδο της πίστης του, αυτή της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας.

 Ζει την οδύνη της αποχής από τα Θεία Πάθη. Έκλεισαν οι Εκκλησιές, άδειασαν οι Ναοί μας, σιώπησαν ακόμα και τα μεγάφωνα.

 Τουλάχιστον μας έμειναν οι καμπάνες να μαρτυρούν και διαλαλούν το μυστήριο του Πάθους και της Ανάστασης. Συμφωνήσαμε με όλα αυτά.

 Συγκατατεθήκαμε, τα υιοθετήσαμε γιατί κατανοούμε την αναγκαιότητα συμβολής και συμμόρφωσης στα μέτρα πρόληψης και προστασίας των ανθρώπων μας από την αόρατη αυτή απειλή.

 Η Εκκλησία, εξάλλου, είναι πηγή και αίτια ζωής και χαράς και μάλιστα αέναης χαράς, η οποία νικά τον θάνατο και χαρίζει σε όλους «ζωή χαρισάμενο».

 Αυτό θα διαλαλήσει και θα διατρανώσει σε λίγες ημέρες. Αυτή είναι η πίστη Της, το βίωμα Της και η εμπειρία Της.

Για όσους ελεύθερα και αβίαστα αποδέχονται τις αμετάθετες αλήθειες Της.

 Επαινέσαμε και επικροτήσαμε τις αποφάσεις που πρόωρα έλαβε η Κυβέρνηση μας, σώζοντας ζωές.

 Εκφράσαμε και εκφράζομε την ευγνωμοσύνη μας τόσο προς την Κυβέρνηση, όσο και προς την επιστημονική κοινότητα της Χώρας μας, με προεξάρχοντα τον καταξιωμένο ανά την οικουμένη καθηγητή λοιμωξιολογίας κ. Σ. Τσιόδρα ως και όλη την επιστημονική του ομάδα, οι οποίοι συνέβαλαν καί συμβάλλουν πρός τήν κατεύθυνση αυτή, ευχόμεθα ως το τέλος της δοκιμασίας αυτής.
Όμως… παρατηρώντας τον θόρυβο και την υπερβολή των όσων βλέπουν το φως της δημοσιότητας στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας και αφορούν την πίστη, νιώθουμε βαθιά την ανάγκη να εκφράσουμε την διαφωνία, διαμαρτυρία και απορία μας.

 Όχι επειδή συμφωνούμε με τα δρώμενα και γενόμενα, αλλά επειδή μοιάζει σαν κάποιοι να αναζητούσαν ευκαιρία στοχοποίησης της καρδιάς της Εκκλησίας, δηλ. του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.

 Συντάσσονται ανακριτικές εκθέσεις, λαμβάνονται καταθέσεις, σχηματίζονται δικογραφίες, αστυνομικές δυνάμεις περικυκλώνουν Ναούς, ζητούνται εισαγγελικές παρεμβάσεις και δίδονται παραγγελίες, ενεργοποιούνται αυτόφωρα, η Εκκλησία εκδίδει ανακοινώσεις, και οι ιθύνοντες δηλώνουν: «αυτά που συνέβησαν σήμερα σε εκκλησίες… θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο την ζωή των πολιτών και τη δημόσια υγεία».

 Ποιο το… «έγκλημα» τους; Κοινώνησαν μικρό αριθμό πιστών! Επιπροσθέτως: ακατανόμαστοι χαρακτηρισμοί και ύβρις εξαπολύονται για το συστατικό Μυστήριο της Εκκλησίας, την Θεία Ευχαριστία.

 «Παντίερα», Την ονομάζουν κάποιοι. «Επιμονή στο καταστροφικό» και «ακατανόητο», κάποιοι άλλοι το γεγονός ότι Ιερέας καταλύει την εναπομείνασα Θεία Κοινωνία!

 Έτεροι τινές ειρωνεύονται τον Ι. Κλήρο: «μικρό παιδί σκυμμένο προσκυνηματικά» ονομάζουν διάκονο που γονατισμένος ενώπιον της Αγίας Τραπέζης λαμβάνει την ευλογία του λειτουργού Ιερέως.

 Περιγελούν, υβρίζουν, λοιδορούν, συκοφαντούν, ειρωνεύονται, χλευάζουν…

 Διαβάζοντας λοιπόν τις ειδήσεις των τελευταίων γεγονότων και προσπαθώντας να τα ερμηνεύσουμε, διερωτώμεθα: Προς τι όλα αυτά; Προς τι ότι όλη αυτή η δημοσιότητα και υπερβολή;

 Το ότι μετάλαβαν 10 πιστοί σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, αυτό: «θέτει σε κίνδυνο την ζωή των πολιτών και την δημόσια υγεία»;

 Το ότι καθ΄ όλη την διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ως και του προηγούμενου, εκατοντάδες - χιλιάδες συμπολίτες μας, αμέριμνοι έκαναν την βόλτα τους και απολάμβαναν την καλοκαιρία σε όλους σχεδόν τους παραλιακούς δρόμους της Πατρίδας μας, αυτό δεν «θέτει σε κίνδυνο την δημόσια υγεία»;

 Το γεγονός, επίσης, ότι χιλιάδες άλλοι συνωστίζονται, σε καθημερινή βάση, στις αλυσίδες των καταστημάτων τροφίμων, ούτε αυτό θέτει σε «κίνδυνο την δημόσια υγεία»;

 Γιατί εκεί δεν τίθενται σε εφαρμογή τα τόσο απόλυτα και ακατανόητα μέτρα που ενεργοποιήθηκαν επειδή μετάλαβαν 10 άνθρωποι;

 Γιατί εκεί δεν υπάρχουν εισαγγελικές παραγγελίες, ανακρίσεις, αστυνομικές δυνάμεις; Γιατί δεν σχηματίζονται δικογραφίες;

 Απλά, εάν κάποιοι από αυτούς κριθούν παραβάτες, προφανώς πληρώνουν το πρόστιμο της παράβασης.

 Δεν τους κυνηγά ούτε η Αστυνομία, ούτε ο Εισαγγελέας. Ένας πιστός όμως επειδή κοινώνησε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα πρέπει να πάει αυτόφωρο!

 Τι ειρωνεία αλήθεια! Ενώπιον του Εκούσιου Πάθους…. τι μας φέρνουν στην σκέψη και την καρδιά όλα αυτά;;

 Μήπως λοιπόν θα πρέπει να πέσουν οι τόνοι και να μην.. βιάζονται κάποιοι να ανεβάσουν πρόωρα τον Χριστό στο Σταυρό;

 Μήπως θα πρέπει να γίνει κατανοητό και σεβαστό το βαθύ αίσθημα πίστης ενός λαού, που δεν είναι.. «φολκόρ» και «έθιμο», αλλά τρόπος και στάση ζωής και η όποια προσέγγιση να γίνεται με περισσότερο σεβασμό στην πίστη και με διάκριση στα πρόσωπα;

 Και τα μέτρα να τηρηθούν, αλλά, κυρίως και κατ΄ εξοχήν, να μην διαπομπεύεται και στοχοποιείται το ιερότερο μυστήριο της Εκκλησίας, η Θεία Ευχαριστία;

 Όχι γιατί το έχει ανάγκη, αλλά γιατί εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Χριστό. Όσοι τουλάχιστον ελεύθερα Τον αποδέχονται στην ζωή τους.

 Πορεύεται ο Νυμφίος Χριστός προς το Εκούσιο Πάθος μέσα στο μυστήριο της σιωπής.

 Ας καταλαγιάσει λοιπόν όλος αυτός ο κουρνιαχτός και ας γίνει σεβαστή η εσωτερική ανάγκη ενός λαού να ψηλαφίσει το μυστήριο του Πάθους και της Ανάστασης.

 Καλή Ανάσταση σε όλους μας!
Γράφει ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος

Σάββατο 11 Απριλίου 2020

Σάββατο του Λαζάρου : Τι απέγινε μετά την Ανάστησή του?


Όλοι γνωρίζουμε το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου, όμως πόσοι από εμάς γνωρίζουμε τι απέγινε ο Λάζαρος μετά από αυτό; Πώς έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, πού και πότε τελικά πέθανε;

Ο Λάζαρος, ο επονομαζόμενος Δίκαιος και Τετραήμερος, ήταν αδελφός της Μάρθας και της Μαρία, με τις οποίες ζούσε στη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα. Στο σπίτι τους είχε φιλοξενηθεί επανειλημμένα ο Χριστός, όταν περνούσε από την περιοχή, με κατεύθυνση προς την Ιερουσαλήμ.


Όπως ήταν φυσικό, το θαύμα της εγέρσεως του Λαζάρου εξέγειρε τους Ιουδαίους και «εβουλεύσαντο οι αρχιερείς, ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν» (Ιω. ιβ΄ 9-11), καθότι ήταν το ζωντανό τεκμήριο του θαύματος. Ετσι ο Άγιος διωκόμενος από τους Ιουδαίους καταφεύγει στη νήσο Κύπρο, όπου τον συναντούν οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας και τον χειροτονούν πρώτον επίσκοπο Κιτίου.

Το αρχαίο Κίτιο, η πόλη του φιλοσόφου Ζήνωνος είχε τη μεγάλη τιμή να ευαγγελισθεί το λόγο της Αληθείας όχι από έναν απλό εργάτη του Ευαγγελίου αλλά από ένα προσωπικό φίλο του Κυρίου. Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος
έζησε άλλα τριάντα χρόνια μετά την έγερσή του.
«Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ήταν τότε ο Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε, και ούτω πρός Κύριον εξεδήμησε κοιμηθείς».

Οι παραδόσεις τον θέλουν σκυθρωπό και αγέλαστο κατά την παρούσα ζωή, και αυτό οφειλόταν στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι δε γέλασε ποτέ στη ζωή του παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».


Άλλη παράδοση συνδέει τον Άγιο με την Αλυκή της Λάρνακος (σημερινή ονομασία του Κιτίου). Στη θέση της Αλυκής υπήρχε τον καιρό του Αγίου ένα μεγάλο αμπέλι. Διερχόμενος μια μέρα από εκεί ο Άγιος, δίψασε και ζήτησε λίγο σταφύλι από τη γυναίκα-ιδιοκτήτη του αμπελιού.

Εκείνη αρνήθηκε και για να την τιμωρήσει, μετέτρεψε θαυματουργικά το τεράστιο αμπέλι σε αλυκή. Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από τους εργάτες που συλλέγουν το αλάτι. Ισχυρίζονται ότι σκάβοντας βρίσκουν ρίζες και κορμούς αμπελιού. Λέγεται μάλιστα, πως στο μέσο της αλυκής βρίσκεται πηγάδι με γλυκό νερό, γνωστό ως «πηγάδι της «ρκάς» δηλ. της γριάς.

Ο Συναξαριστης της Κωνσταντινουπόλεως, σχετικά με αυτή την παράδοση, αναφέρει ότι τη λίμνη διεκδικούσαν δύο αδέλφια, οι οποίοι ήρθαν σε έντονη ρήξη για την κατοχή της. Ο Άγιος «διά προσευχής εξήρανε και εις άλατος φύσιν αυτήν επήξατο».

Στα «Πάτρια» του Αγίου Όρους γίνεται άμεση σύνδεση της Κύπρου και του Αγίου Λαζάρου με τη Θεοτόκο και τον Άθωνα. Η μητέρα του Κυρίου, συνοδευομένη από τόν Ευαγγελιστή Ιωάννη, ήλθε στο Κίτιο, συνάντησε τον Άγιο Λάζαρο, στον οποίο μάλιστα δώρησε ωμοφόριο και επιμάνικα, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε τόν Άθω.

Σύμφωνα πάντα με τον Συναξαριστή της Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος ετάφη σε μαρμάρινη λάρνακα η οποία έφερε την επιγραφή: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Η λάρνακα τοποθετήθηκε αργότερα σε έναν μικρό ναό.

Πέραν από την πληροφορία του αγίου Επιφανίου, σχετικά μέ τά τριάντα χρόνια της δεύτερης ζωής του Αγίου, η παλαιότερη, κατά τους ερευνητές, μαρτυρία για την παράδοση της παρουσίας του αγίου Λαζάρου στην Κύπρο αποδίδεται στον Άγιο Ιωάννη Ευβοίας, πρεσβύτερο και μοναχό του Πατριαρχείου Αντιοχείας (περι τό 744).


Άγιος σε ομιλία του «Εις τον τετραήμερον Λάζαρον» αναφέρει: «΄Εμοι γάρ είρηκεν γέρων τις περι του μακαρίου Λαζάρου πληροφορηθείς από γραφης τών αυτου υπομνημάτων, ότι εν Κύπρω τη νήσω επίσκοπος γενάμενος και τόν του μαρτυρίου στέφανον υπέρ Χριστου ανεδήσατο τόν δρόμον τελέσας και την πίστην τηρήσας και συν τώ Χριστώ αιωνίως αγάλλεται».


Όπως γίνεται φανερό, γύρω στα 744 στον χώρο της Αντιοχείας είναι γνωστή και διαδεδομένη η παράδοση για τον Άγιο Λάζαρο. Η πληροφορία για μαρτυρικό θάνατο του Αγίου είναι μοναδική και δεν συναντάται σε άλλους εκκλησιαστικούς συγγραφείς.


Η τριακονταετής παραμονή του αγίου Λαζάρου στον επισκοπικό θρόνο του Κιτίου είναι γνωστή και στον Άγιο Θεόδωρο το Στουδίτη (759-826), ο οποιος αναφέρει εις τας Κατηχήσεις του: «Λαζάρου του μακαριωτάτου εορτάζωμεν τα μνημόσυνα, μαλλον δέ τά εγέρσια, Λαζάρου εκείνου τά τριάκοντα έτη ζήσαντος, ώς ο λόγος, και επισκοπήσαντος μετά την ανάζησιν».


Η ανακομιδη και μετάθεση του ιερού λειψάνου του αγίου Λαζάρου από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία τιμάται από την Εκκλησία τη 17ην Οκτωβρίου, έγινε κατά το έτος 899/900 μετά από εντολή του αυτοκράτορος Λέοντος Στ΄ του Σοφού.

Η μετάθεση του λειψάνου περιγράφεται λεπτομερώς σε δύο πανηγυρικούς λόγους που εκφώνησε μπροστά στο ιερό λείψανο παρουσία του αυτοκράτορος ο μαθητής του Μεγάλου Φωτίου, μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας (850-μετά το 932).

 Στον πρώτο Λόγο, ο λόγιος κληρικός εκθειάζει το γεγονός της αφίξεως του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ στο δεύτερο περιγράφει διεξοδικά την πομπή που σχηματίσθηκε, με τη συμμετοχή του αυτοκράτορα, για τη μεταφορά του λειψάνου από τη Χρυσούπολη στην Αγία Σοφία. Ο Λέων Στ΄, ως αντάλλαγμα της μεταφοράς του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, απέστειλε χρήματα και τεχνίτες στην Κύπρο, όπου έκτισαν το μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος διατηρείται ως σήμερα στη Λάρνακα.

 Εκτός τούτου οικοδόμησε μονή στην Κωνσταντινούπολη επ’ ονόματι του δικαίου Λαζάρου, όπου εναπόθεσε το ιερό λείψανο. Στην ίδια μονή μεταφέρθηκε αργότερα από την ΄Εφεσο και το λείψανο της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Κατά τη βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε το έθος να εκκλησιάζεται στη μονή κατά το Σάββατο του Λαζάρου, ο ίδιος ο αυτοκράτορας.

 Το ιερό λείψανο του Αγίου πρέπει να μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη μαζί με την παλαιά λάρνακα. Τούτο συμπεραίνεται από το ότι η μαρμάρινη λάρνακα, που εναπόκειται σήμερα κάτω από την αγία Τράπεζα του ομωνύμου ναού στη Λάρνακα, φέρει επιγραφή, σε μεγαλογράμματη γραφή, «ΦΙΛΙΟΥ» (ονομαστική: Φίλιος), ενώ η παλαιά «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Στη σημερινή λάρνακα ανευρέθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1972 τμήμα του ιερού λειψάνου του δικαίου Λαζάρου μέσα σέ ξύλινη θήκη.

Το γεγονός αυτό υποδεικνύει ότι οι Κιτιείς δεν πρέπει να είχαν παραδώσει ολόκληρο το λείψανο στον αυτοκράτορα αλλά το μεγαλύτερο μέρος του. Εξάλλου και ο Αρέθας στους Λόγους του δέν αναφέρεται σε άφθαρτο σκήνωμα αλλά σε «οστά » και «κόνιν». Εκτός αυτού ρωσική πηγή στη βιβλιοθήκη της Οξφόρδης αναφέρει ότι ένας Ρώσος μοναχός από το Μοναστήρι του Πσκώβ, που επισκέφθηκε κατά το 16ο αιώνα την πόλη της Λάρνακας, προσκύνησε τα οστά του αγίου Λαζάρου και πήρε μαζί του μικρό τεμάχιο από αυτά. Το τεμάχιο διαφυλάσσεται ως σήμερα στο παρεκκλήσιο του αγίου Λαζάρου, στη μονή Πσκώβ. Η δυνατότητα την οποία είχε ο Ρώσος μοναχός να προσκυνήσει τον Άγιο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η λάρνακα με τα εναπομείναντα λείψανα ήταν θεατή στους προσκυνητές τουλάχιστον ως το 16ο αιώνα. Αργότερα σε χρόνο που δεν προσδιορίζεται, οι Κιτιείς τα έκρυψαν κάτω από την αγία Τράπεζα όπου παρέμεινε μέχρι την ανεύρεσή της κατά το έτος 1972.

Απόσπασμα ομιλίας του Aρχιμανδρίτη Λαζάρου του Βατοπεδινού


(αναδημοσίευση Dogma.gr)

Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

''ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ''


Ι Ε Ρ Ο Σ   Ν Α Ο Σ   Α Γ Ι Α Σ   Τ Ρ Ι Α Δ Ο Σ   Π Α Τ Ρ Ω Ν


“ Π Ρ Ο Σ Φ Ο Ρ Α   Τ Ρ Ο Φ Ι Μ Ω Ν ”



Ø Στα πλαίσια κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους μας γίνεται στο Πνευματικό κέντρο έναντι του Ιερού Ναου συγκέντρωση τροφίμων που είναι απαραίτητα για τη καθημερινή διαβίωση των ενδεών συμπολιτών μας.
     Για το σκοπό αυτό θα συγκεντρωθούν τρόφιμα (καθημερινά)  προκειμένου να διατεθούν κατά την εορταστική περίοδο του Πάσχα.
ü Όσοι έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν στην προσπάθεια αυτή μπορούν  να φέρουν τρόφιμα μακράς διάρκειας όπως :
·      Μακαρόνια
·      Ζάχαρη
·      Ρύζι
·      Όσπρια
·      Λάδι
·      Γάλα
                         κ. ά .
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων  για την ανταπόκρισή σας και σας  ευχόμαστε
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!

Κυριακή 5 Απριλίου 2020

Η Ι.Μ. Πατρών για το συμβάν στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος





Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η    Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α

 Ι Ε Ρ Α     Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Σ     Π Α Τ Ρ Ω Ν


 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 

 Μετά ἀπό ὅσα εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητος σχετικά μέ συμβάν στόν Ἱ. Ναό Ἁγ. Τριάδος Πατρῶν, σήμερα Κυριακή 5 Ἀπριλίου 2020, γνωρίζομε τά ἑξῆς.

 Στόν Ἱ. Ν. Ἁγ. Τριάδος Πατρῶν δέν ἐτελέσθη Θεία Λειτουργία, ὡς ἔχει συστήσει ὁ Σεβ Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος πρός ὅλους τούς ἱερεῖς, σύμφωνα μέ τά ὑπό τῆς Πολιτείας ὁριζόμενα καί τίς Ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

 Ἡ Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς ἐτελέσθη στόν Ἱ. Ν. Παντανάσσης Πατρῶν, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν χωρίς τήν συμμετοχή πιστῶν, μεταδιδομένης τῆς Θείας Λειτουργίας ἀπό τόν Τηλεοπτικό Σταθμό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν "ΛΥΧΝΟΣ".

 Ὁ Ἐφημέριος τῆς ἐνορίας Ἁγ. Τριάδος, μετά τήν 8η πρωϊνή ὥρα, ἄνοιξε τόν Ἱερό Ναό προκειμένου ἄν ἐπιθυμοῦσε κάποιος, κατά τήν διάρκεια τῆς ἡμέρας, νά εἰσέλθη γιά ἀτομική προσευχή. Τήν ὥρα ἐκείνη οὐδεῖς εὑρίσκετο στόν προαύλιο χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Μετά ταῦτα προσῆλθαν κάποιοι πού ζήτησαν νά εἰσέλθουν νά προσκυνήσουν. Ὁ ἱερεύς συνέστησε, μέ ἀγάπη, τά δέοντα προκειμένου νά ἀποφευχθοῦν προβλήματα. Τοῦ θέματος ἐπελήφθησαν οἱ Ἀστυνομικές Ἀρχές, οἱ ὁποῖες ἀπεμάκρυναν ὅσους εὑρίσκοντο, τονίζομε, ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, κάνοντας αὐστηρές συστάσεις καί ἐπιβάλλοντας ἀκόμη καί πρόστιμα σέ ὅσους δέν εἶχαν τήν ἀπαραίτητη ἄδεια ἐξόδου.

 Ὁ ἱερεύς προκειμένου νά σταματήσει ὁποιαδήποτε προσέλευση πιστῶν, ἔκλεισε τόν Ἱερό Ναό καί ἐνημέρωσε δεόντως τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρῶν κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ἐπικοινώνησε μέ τήν Ἀστυνομία, εὐχαρίστησε γιά τήν βοήθεια καί παρεκάλεσε γιά τήν περαιτέρω ἀντιμετώπιση οἱουδήποτε θέματος ἤθελε προκύψει.

 Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.