Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Σήμερα Ψάλεται Ο Ακάθιστος Ύμνος Προς Την Παναγία Στην Εκκλησία Μας



Ακάθιστος ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την οποία συνδέθηκε ο ύμνος.

 Ψάλλεται ενταγμένος στο λειτουργικό πλαίσιο της ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, σε όλους τους Ιερούς Ναούς, τις πέντε πρώτες Παρασκευές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τις πρώτες τέσσερις τμηματικά, και την πέμπτη ολόκληρος. Είναι ένας ύμνος που αποτελείται από προοίμιο και 24 οίκους (στροφές) σε ελληνική αλφαβητική ακροστιχίδα, από το Α ως το Ω (κάθε οίκος ξεκινά με το αντίστοιχο κατά σειρά ελληνικό γράμμα), και είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας.

 Θεωρείται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας, η γλώσσα του είναι σοβαρή και ποιητική και είναι εμπλουτισμένος από κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα λόγου (αντιθέσεις, μεταφορές, κλπ). Το θέμα του είναι η εξύμνηση της ενανθρώπισης του Θεού μέσω της Θεοτόκου, πράγμα που γίνεται με πολλές εκφράσεις χαράς και αγαλλίασης, οι οποίες του προσδίδουν θριαμβευτικό τόνο.

 Κατά το έτος 626 μ.Χ., και ενώ ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος μαζί με το βυζαντινό στρατό είχε εκστρατεύσει κατά των Περσών, η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνίδια από τους Αβάρους. Οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή επέμβαση, δημιούργησε τρικυμία και κατάστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ οι αμυνόμενοι προξένησαν τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι.

 Στις 8 Αυγούστου, η Πόλη είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη, ως τότε, απειλή της ιστορίας της. Ο λαός, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλλε τον από τότε λεγόμενο «Ακάθιστο Ύμνο», ευχαριστήρια ωδή προς την υπέρμαχο στρατηγό του Βυζαντινού κράτους, την Παναγία, αποδίδοντας τα «νικητήρια» και την ευγνωμοσύνη του «τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ».

 Κατά την επικρατέστερη άποψη, δεν ήταν δυνατό να συνετέθη ο ύμνος σε μία νύκτα. Μάλλον είχε συντεθεί νωρίτερα και μάλιστα θεωρείται ότι ψαλλόταν στο συγκεκριμένο ναό, στην αγρυπνία της 15ης Αυγούστου κάθε χρόνου. Απλώς, εκείνη την ημέρα ο ύμνος εψάλη «ὀρθοστάδην», ενώ αντικαταστάθηκε το ως τότε προοίμιο («Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς λαβὼνἐν γνώσει»), με το ως σήμερα χρησιμοποιούμενο «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια», το οποίο έδωσε τον δοξολογικό και εγκωμιαστικό τόνο, στον ως τότε διηγηματικό και δογματικό ύμνο.

 Σύμφωνα, όμως, με άλλες ιστορικές πηγές, ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέεται και με άλλα παρόμοια γεγονότα, όπως τις πολιορκίες και τη σωτηρία της Κωνσταντινούπολης επί των Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου (673 μ.Χ.), Λέοντος του Ισαύρου (717 – 718 μ.Χ.) και Μιχαήλ Γ΄ (860 μ.Χ.). Δεδομένων των τότε ιστορικών συνθηκών (εικονομαχική έριδα, κλπ.), δεν θεωρείται απίθανο, η Παράδοση να έχει αλλοιώσει την ιστορική πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να καθίσταται πολύ δύσκολο να λεχθεί μετά βεβαιότητας ποιο ήταν το ιστορικό περιβάλλον της δημιουργίας του Ύμνου.

 Σε όλη τη χειρόγραφη παράδοση, ο ύμνος φέρεται ως ανώνυμος, ενώ ο Συναξαριστής που τον συνδέει με τα γεγονότα του Αυγούστου του 626 μ.Χ. δεν αναφέρει ούτε το χρόνο της σύνθεσής του, ούτε τον μελωδό του. Το περιεχόμενό του πάντως απηχεί τις δογματικές θέσεις της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου (βλέπε 9 Σεπτεμβρίου), που συνήλθε στην Έφεσο, στη βασιλική της Θεοτόκου, το 431 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄. Σε αυτήν συμμετείχαν 200 επίσκοποι, ανάμεσα στους οποίους ο Άγιος Κύριλλος Αλεξάνδρειας. Καταδίκασε τις διδαχές του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριου, ο οποίος υπερτόνιζε την ανθρώπινη φύση του Ιησού έναντι της θείας, υποστηρίζοντας ότι η Μαρία γέννησε τον άνθρωπο Ιησού και όχι τον Θεό. Η Σύνοδος διακήρυξε ότι ο Ιησούς είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, με πλήρη ένωση των δύο φύσεων και απέδωσε επίσημα στην Παρθένο Μαρία τον τίτλο «Θεοτόκος». Επομένως, η χρονολογία σύγκλησής της, το 431 μ.Χ., αποτελεί μία σταθερή ημερομηνία, καθώς είναι σίγουρο ότι ο ύμνος δεν είχε συντεθεί νωρίτερα. Από την άλλη, κάποιοι ερευνητές θεωρούν ότι από το περιεχόμενό του συνάγεται ότι ο ύμνος αναφέρεται σε κοινό εορτασμό του Ευαγγελισμού και των Χριστουγέννων, εορτές οι οποίες χωρίστηκαν κατά τη βασιλεία του Ιουστινιανού (527 – 565 μ.Χ.), πράγμα που, αν ισχύει, αφενός σημαίνει ότι ο ύμνος γράφτηκε το αργότερο επί Ιουστινιανού, αφετέρου ενισχύει την άποψη ότι προϋπήρχε των γεγονότων του 626 μ.Χ.

 Η παράδοση, όμως, αποδίδει τον Ακάθιστο ύμνο στο μεγάλο βυζαντινό υμνογράφο του 6ου αιώνα μ.Χ., Ρωμανό τον Μελωδό (βλέπε 1 Οκτωβρίου). Την άποψη αυτή υποστηρίζουν πολλοί ερευνητές, οι οποίοι θεωρούν ότι οι εκφράσεις του ύμνου, η γενικότερη ποιητική του αρτιότητα και δογματική του πληρότητα δεν μπορούν παρά να οδηγούν στον Ρωμανό. Ακόμη, σε κώδικα του 13ου αιώνα μ.Χ. υπάρχει μεταγενέστερη σημείωση, του 16ου αιώνα μ.Χ., η οποία αναφέρει τον Ρωμανό ως ποιητή του ύμνου.

 Όμως, η άποψη αυτή αντικρούεται από πολλούς μελετητές, που βρίσκουν στη δομή, 3στο ύφος και το περιεχόμενό του πολλά στοιχεία μετά την εποχή του Ρωμανού. Κατά μία άποψη, ο ύμνος ψάλθηκε καλοκαίρι, στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, και μάλλον αργότερα μεταφέρθηκε στο Σάββατο της Ε΄ εβδομάδος των νηστειών, ίσως από τους εικονόφιλους μοναχούς του Στουδίου. Έτσι πλησίασε τη γιορτή του Ευαγγελισμού. Είναι, δε, ενδεχόμενο σε αυτή τη μεταφορά, και πάλι για λόγους σχετικούς με την Εικονομαχία, να αλλοιώθηκε και το ιστορικό του Συναξαριστή, και από το 728 μ.Χ., που αυτοκράτορας ήταν ο εικονομάχος Λέων Γ΄ Ίσαυρος, να μεταφέρθηκε στο 626 μ.Χ., στα χρόνια του Ηρακλείου, ο οποίος πολεμούσε τους Πέρσες για να επανακτήσει τον Τίμιο Σταυρό.

 Επιπλέον υπάρχουν και άλλες δύο εκδοχές για το πρόσωπο του μελωδού του Ακάθιστου Ύμνου. Η μία εκδοχή αναφέρει το όνομα του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού Α΄ (715 – 730 μ.Χ.) (βλέπε 12 Μαΐου), ο οποίος έζησε τα γεγονότα της θαυμαστής λύτρωσης της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία της από τους Άραβες το 718 μ.Χ., επί Αυτοκράτορος Λέοντος του Ισαύρου. Η εκδοχή αυτή βασίζεται στο γεγονός, ότι μία λατινική μετάφραση του ύμνου, η οποία έγινε γύρω στο 800 μ.Χ. από τον επίσκοπο Βενετίας Χριστόφορο, τον αναφέρει ως δημιουργό του ύμνου.

 Η άλλη εκδοχή που υποστηρίζεται βασίζεται σε μια παλαιά αχρονολόγητη εικόνα του Ευαγγελισμού στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου της ονομαστής μονής του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα, όπου εικονίζεται και ένας μοναχός, ο οποίος κρατάει ένα ειλητάριο που γράφει «Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη» (αρχή του α΄ οίκου του Ακάθιστου ύμνου). Στο κεφάλι του μοναχού αυτού γράφει «ο άγιος Κοσμάς». Πρόκειται για τον Κοσμά τον Μελωδό (βλέπε 14 Οκτωβρίου), ο οποίος έζησε και αυτός τα γεγονότα του 718 μ.Χ., καθώς απεβίωσε το 752 ή 754 μ.Χ

. Άλλες, λιγότερο πιθανές απόψεις θεωρούν ως μελωδό του ύμνου τον Πατριάρχη Σέργιο, τον ιερό Φώτιο (βλέπε 6 Φεβρουαρίου), τον Απολινάριο τον Αλεξανδρέα, τον Μητροπολίτη Νικομήδειας Γεώργιο Σικελιώτη, τον Γεώργιο Πισίδη, και άλλους, που έζησαν από τον Ζ΄ μέχρι τον Θ΄ αιώνα.

 Βέβαιο, είναι πάντως, ότι οι ειρμοί του Κανόνα του Ακάθιστου Ύμνου είναι έργο του Ιωάννου Δαμασκηνού (676 – 749 μ.Χ.) (βλέπε 4 Δεκεμβρίου), ενώ τα τροπάρια του Ιωσήφ Ξένου του Υμνογράφου (βλέπε 3 Απριλίου).

 Γενικό θέμα του ύμνου είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ο οποίος πηγάζει από την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και περιγράφει τα ιστορικά γεγονότα, αλλά προχωρεί και σε θεολογική και δογματική ανάλυσή τους.

 Οι πρώτοι δώδεκα οίκοι του (Α-Μ) αποτελούν το ιστορικό μέρος. Εκεί εξιστορούνται τα γεγονότα από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου μέχρι την Υπαπαντή, ακολουθώντας τη διήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά. Αναφέρεται ο Ευαγγελισμός (Α, Β, Γ, Δ), η επίσκεψη της εγκύου Παρθένου στην Ελισάβετ (Ε), οι αμφιβολίες του Ιωσήφ (Ζ), η προσκύνηση των ποιμένων (Η) και των Μάγων (Θ, Ι, Κ), η Υπαπαντή (Μ) και η φυγή στην Αίγυπτο (Λ), η οποία είναι η μόνη που έχει ως πηγή το απόκρυφο πρωτευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου.

 Οι τελευταίοι δώδεκα (Ν-Ω) αποτελούν το θεολογικό ή δογματικό μέρος, στο οποίο ο μελωδός αναλύει τις βαθύτερες θεολογικές και δογματικές προεκτάσεις της Ενανθρώπισης του Κυρίου και το σκοπό της, που είναι η σωτηρία των πιστών.

 Ο μελωδός βάζει στο στόμα του αρχαγγέλου, του εμβρύου Προδρόμου, των ποιμένων, των μάγων και των πιστών τα 144 συνολικά «Χαῖρε», τους Χαιρετισμούς προς τη Θεοτόκο, που αποτελούν ποιητικό εμπλουτισμό του χαιρετισμού του Γαβριήλ («Χαῖρε Κεχαριτωμένη»), που αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. α΄ 28).

 Στα μοναστήρια, αλλά και στη σημερινή ενορία και παλαιότερα κατά τα διάφορα Τυπικά, υπάρχουν και άλλα λειτουργικά πλαίσια για την ψαλμωδία του ύμνου. Η ακολουθία του όρθρου, του εσπερινού, της παννυχίδος ή μιας ιδιόρρυθμης Θεομητορικής Κωνσταντινουπολιτικής ακολουθίας, την πρεσβεία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, σε ένα ορισμένο σημείο της κοινής ακολουθίας γίνεται μια παρεμβολή. Ψάλλεται ο κανών της Θεοτόκου και ολόκληρο ή τμηματικά το κοντάκιο και οι οίκοι του Ακαθίστου.

 Ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέθηκε με τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προφανώς, εξ αιτίας ενός άλλου καθαρώς λειτουργικού λόγου. Μέσα στην περίοδο της Νηστείας εμπίπτει πάντοτε η μεγάλη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Είναι η μόνη μεγάλη γιορτή, που λόγω του πένθιμου χαρακτήρα της Τεσσαρακοστής, στερείται προεορτίων και μεθεορτίων. Αυτήν ακριβώς την έλλειψη έρχεται να καλύψει η ψαλμωδία του Ακαθίστου, τμηματικά κατά τα απόδειπνα των Παρασκευών και ολόκληρος κατά το Σάββατο της Ε΄ εβδομάδας. Το βράδυ της Παρασκευής και το Σάββατο είναι μέρες που μαζί με την Κυριακή είναι οι μόνες μέρες των εβδομάδων των Νηστειών, κατά τις οποίες επιτρέπεται ο γιορτασμός χαρμόσυνων γεγονότων, και στις οποίες, μετατίθενται οι γιορτές της εβδομάδας. Σύμφωνα με ορισμένα Τυπικά, ο Ακάθιστος Ύμνος ψαλλόταν πέντε μέρες πριν τη γιορτή του Ευαγγελισμού και κατά άλλα τον όρθρο της μέρας της γιορτής.

Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Ιερά Αγρυπνία 31/3/2017 επί του Ακαθίστου Ύμνου 10.00- 12:30

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

(31/3/2017)




ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ   ΒΡΑΔΥ: ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.


ΑΠΟ ΩΡΑΣ   10.00 μ.μ -12.30 πρωινή




                       


ΕΚ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Tα ΚΟΛΠΑ των Αιρέσεων



Τις ιδρύουν ψευδοπροφήτες και αλίμονο σε όποιον θελήσει να τις εγκαταλείψει.

 Είναι πληγωμένος, χάνει αίμα και τρέχει σαν τρελός στα χωράφια. Φτάνει σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο. Βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, του κόβεται η ανάσα. «Με πυροβόλησαν κατά τη διάρκεια μιας ληστείας», τραυλίζει. Δε λέει όμως την αλήθεια. «Τι ακριβώς συνέβη;», τον ρωτούν οι αστυνομικοί. Ο άντρας κλαίει και στη συνέχεια καταρρέει. Δείχνει ένα αγρόκτημα στους κοντινούς λόφους. «Ήταν η κόλαση!». Συνέβη μια νύχτα του Μαΐου του 1988 στην περιοχή της Κοζέντζα στη βόρεια Ιταλία. Οι άντρες περικύκλωσαν το στάβλο και όρμησαν μέσα, αντικρίζοντας μια σκηνή από ταινία τρόμου: 60 άτομα ντυμένα στα λευκά, ξυπόλυτα και ιδρωμένα, έψελναν με χαμηλή φωνή ένα μυστηριώδες μοιρολόγι. Μια ιέρεια στο κέντρο του χώρου διεύθυνε το χορό. Στο δάπεδο σκορπισμένα χρήματα, όπλα, μια φωτογραφία ενός μικρού παιδιού που είχε απαχθεί πριν από μήνες στο Τορίνο και το πτώμα ενός νεαρού οπαδού που τον είχαν κυνηγήσει και σκοτώσει με πυροβολισμούς, ενώ προσπαθούσε και αυτός να το σκάσει. 

 Διεθνές σήμα κινδύνου 

 Επρόκειτο για την αίρεση του Ροζάριο, που ιδρύθηκε τη δεκαετία του εβδομήντα και αναπτύχθηκε χωρίς να το γνωρίζουν οι αρχές, κατορθώνοντας να στρατολογήσει περισσότερους από 800 οπαδούς. Όμως στον υπόλοιπο κόσμο το σήμα κινδύνου είχε σταλεί προ πολλού. Το 1978 στο χωριό Τζονστάουν (Γουιάνα), 923 οπαδοί της αίρεσης «Ναός του Λαού» είχαν αυτοκτονήσει με υδροκυάνιο, παρακινούμενοι από τον παρανοϊκό «γκουρού» Τζιμ Τζόουνς. Παρόμοια επεισόδια είχαν συμβεί το 1985 στις Φιλιππίνες και το 1987 στη Νότια Κορέα. Το επεισόδιο όμως του 1988 έδωσε την αφορμή να ερευνηθεί σε βάθος το φαινόμενο των αιρέσεων. Το αποτέλεσμα ήταν μια έκθεση που αποκάλυψε την ύπαρξη, σε ευρωπαϊκό έδαφος αλλά και διεθνώς, συστημάτων «επιστημονικά μελετημένων για να καταστρέφουν την ψυχική αντίσταση των ατόμων, να τα μετατρέπουν σε άβουλα όργανα, χωρίς κρίση, που υπακούν τυφλά, έτοιμα να σπαταλήσουν τις περιουσίες τους για χάρη των γκουρού». Οι ομάδες που συνδέονται με το σατανισμό, τη μαγεία ή τη μαύρη μαγεία ή οτιδήποτε έχει στόχο την εκμετάλλευση και τη χειραγώγηση ψυχολογικά αδύνατων ατόμων είναι πολλές χιλιάδες. Ο αριθμός των οπαδών τους στην Ευρώπη ξεπερνά κατά πολύ το ένα εκατομμύριο! 


 Πώς ξεφυτρώνουν οι «Άγιοι» 

 Τι ακριβώς είναι οι αιρέσεις; Συνήθως είναι παρωδίες θρησκευτικών οργανώσεων ή δήθεν κοινωνικές κινήσεις με ιδιαίτερους στόχους και μεθόδους. Διευθύνονται από χαρισματικούς αρχηγούς, που συνήθως κατέχονται από έμμονες ιδέες, και βασίζονται κατά μεγάλο μέρος σε τελετουργίες. Όσο περισσότερο συμμετέχουν οι οπαδοί στις τελετουργίες τόσο περισσότερο γίνονται «διαφορετικοί» και συνδέονται ψυχολογικά με την οργάνωση. Αυταρχικοί, δεσποτικοί, ικανοί να «ανακατεύουν τα χαρτιά» τους, οι «άγιοι» των αιρέσεων μπορεί να επικαλούνται ιδεολογίες φαινομενικά ακίνδυνες (από την επιδίωξη της εσωτερικής ειρήνης μέσω γιόγκα διαλογισμού, μέχρι τη λατρεία εξωτικών θεοτήτων), αλλά σχεδόν πάντα καταλήγουν στην εξαπάτηση ή και την κακοποίηση των ίδιων των οπαδών τους ή την υποδαύλιση του φυλετικού μίσους. 

 Μυστικά και απειλές 

 Στις αιρέσεις η είσοδος είναι εύκολη αλλά η έξοδος πολύ δύσκολη. Οι πιέσεις είναι μεγάλες, όπως και οι απειλές, ο φόβος ότι θα μείνουν μόνοι, αφού έχουν πλέον κόψει τους δεσμούς με τον έξω κόσμο και η αίρεση θεωρείται γι’ αυτούς το μοναδικό σημείο αναφοράς, η «οικογένεια». Άλλο πρόβλημα είναι η μυστικότητα που απαιτείται, κυρίως στα πιο υψηλά κλιμάκια, και συχνά η συμμετοχή σε παράνομες δραστηριότητες. Οι ειδικοί υποδιαιρούν τις αιρέσεις σε τρεις κατηγορίες: τις αιρέσεις της αποκαλύψεως, τις νεανικές αιρέσεις, και τα αιρετικά «λόμπι» (κοινότητες).

 1. Οι «αποκαλυπτικές» αιρέσεις πιστεύουν ότι πρέπει να βοηθήσουν στην καταστροφή του κόσμου, αρχίζοντας ορισμένες φορές από αυτές τις ίδιες. Για παράδειγμα μια τέτοια αίρεση ήταν η ομάδα Αum Shinrikyo, η ιαπωνική αίρεση που το 1995 διέσπειρε στο Μετρό του Τόκυο ένα αέριο που παραλύει τα νεύρα, προκαλώντας δεκάδες θύματα.

 2. Οι νεανικές αιρέσεις είναι κυρίως ομάδες αφοσιωμένες στο σατανισμό ή στη μαύρη μαγεία. Οι ακόλουθοί τους οδηγούνται από την επιθυμία «υπέρβασης» μέσω του έκλυτου σεξ, των ναρκωτικών, του εγκλήματος. Στο εσωτερικό τους μπορούν να πραγματοποιούνται οι πιο μακάβριες τελετουργίες, από το ξέθαμα και το διαμελισμό πτωμάτων που πρέπει να γευτούν οι οπαδοί ώστε να παγιώσουν τον όρκο αίματος που δίνουν, μέχρι το φόνο. Υπάρχουν δύο πρόσφατα παραδείγματα. Πρώτον, η περίπτωση των Ζώων του Σατανά, που διαλύθηκε από την αστυνομία το 2004 ύστερα από την δολοφονία μιας γυναίκας. Και, δεύτερον, των Αγγέλων των Σοδόμων, που καλούσαν σπουδαστές σε συναυλίες ροκ και στη συνέχεια τους παρείχαν το επικίνδυνο παραισθησιογόνο LSD. Ανεξήγητες εξαφανίσεις και δολοφονίες φαίνονται ότι συνδέονται με αιρέσεις αυτού του τύπου. 

 3. Περισσότερες είναι οι οργανώσεις των αιρετικών κοινοτήτων. Αυτές συνδέονται με τα πνευματιστικά θέματα και τις ανατολικές τέχνες, είναι δομημένες ιεραρχικά σε σχήμα πυραμίδας και έχουν μεγάλο κύκλο δραστηριοτήτων. Ορισμένες εμφανίζονται σαν φιλανθρωπικές οργανώσεις νόμιμα ιδρυμένες, άλλες είναι μυστικές. Σύμφωνα με τους ερευνητές υπάρχουν επαφές ανάμεσα σε ορισμένες από αυτές τις οργανώσεις και την κυκλοφορία οργάνων για μεταμόσχευση, την παιδεραστία και το εμπόριο ναρκωτικών. Φαίνεται ότι ο υπόκοσμος λειτουργεί καλύτερα όταν προστεθεί και μια δόση μυστικισμού. Μια υποκατηγορία είναι οι ψυχοαιρέσεις. Σε αυτές φαίνεται να ανήκει και η Σαηεντολογία, η πλούσια και αμφιλεγόμενη «Εκκλησία» που ίδρυσε ο Ρον Χάμπαρντ.

 Παρηγοριά και διαλογισμός 

 Οι ψυχοαιρέσεις «ψαρεύουν» τα μέλη τους με διάφορες μεθόδους. Από την παραδοσιακή διαφήμιση μέχρι τις ιστοσελίδες στο ίντερνετ. Οργανώνουν σεμινάρια ταχείας απομνημόνευσης, συνεδρίες εναλλακτικής ιατρικής, τεστ για να εκτιμηθούν και να αυξηθούν οι διανοητικές ικανότητες, συνεδρίες χειρομαντείας ή χαλάρωσης μέσω γιόγκα, συνέδρια αφιερωμένα στο διαλογισμό ή στην αυτοθεραπεία. Ύστερα από μια πρώτη συνάντηση, τα άτομα καλούνται να ακολουθήσουν την «προπαιδευτική διαδρομή», κατά τη διάρκεια της οποίας, με δοκιμασμένες τεχνικές, γίνεται εκμετάλλευση της ψυχολογικής κατάστασης των συμμετεχόντων, ώστε να πέσουν στην παγίδα όχι μόνο οι «αναξιοπαθούντες» αλλά ακόμα και άτομα κύρους ή διασημότητες. 

 Σε μια εύθραυστη και ανασφαλή κοινωνία όπως η δική μας, οι στιγμές οικονομικής ή συναισθηματικής κρίσης δεν είναι καθόλου σπάνιες. Ένα πένθος στην οικογένεια, οικονομικά και εργασιακά προβλήματα, λίγη κατάπτωση ωθούν πολλούς να προσχωρήσουν σε μια αίρεση. Γενικά οι ψυχοαιρέσεις προσφέρουν στα άτομα μια επανεκτίμηση της ζωής και, με σίγουρη σχεδόν πάντα την επιτυχία, τους εξηγούν από ποια πράγματα έχουν ανάγκη. Και αυτά έχουν πάντα σχέση με τη δραστηριότητα της αίρεσης. Η αίρεση υπόσχεται το ξεπέρασμα κάθε εμποδίου, όταν ακολουθεί κανείς μια καθορισμένη διαδρομή. Στο τέλος ο οπαδός αναθέτει τα πάντα στην οργάνωση. Χωρίς την άδεια του «γκουρού» δεν έχει το κουράγιο και τη δύναμη να κάνει οτιδήποτε, ούτε καν μια επίσκεψη στο γιατρό ή ένα γεύμα με τους γονείς του. 

 Κατακερματισμός της αυτοεκτίμησης

 Από την ώρα που θα στρατολογηθεί ψυχολογικά ο οπαδός αρχίζουν τα προβλήματα. Σεμινάρια και τελετές κοστίζουν όλο και περισσότερο. Κάθε νέα συνάντηση έχει σαν σκοπό τη δημιουργία φοβίας προς τις παραδοσιακές αξίες και αισθημάτων ενοχής απέναντι στην αίρεση, ώστε να καταστραφεί η διανοητική ισορροπία και η αυτοεκτίμηση του οπαδού και να πειστεί ότι χωρίς τη βοήθεια του «γκουρού» δεν μπορεί πια να υπάρχει. Για να πληρώσουν τα «σεμινάρια» ή να υποστηρίξουν την οργάνωση, υπάρχουν άτομα που ξοδεύουν τις οικονομίες τους, πωλούν αυτοκίνητα και σπίτια. Στους καλύτερους μαθητές προτείνεται να εργασθούν σαν «στρατολόγοι» νέων μελών, για να καλύψουν τα χρέη τους στην οργάνωση. Οι ψυχοαιρέσεις χρησιμοποιούν σαν «πιστοποιητικά» (testimonial) οπαδούς υψηλού επιπέδου, όπως είναι ο Τομ Κρουζ για τη Σαηεντολογία, οι οποίοι αναφέρουν πώς άλλαξε η ύπαρξή τους προς το καλύτερο μετά από τη συνάντησή τους με την ομάδα. Ο οπαδός υφίσταται μια πραγματική ψυχολογική αλλαγή. Ο αρχηγός της αίρεσης γίνεται γι’ αυτόν το μόνο σημείο αναφοράς. Γι’ αυτόν είναι διατεθειμένος να υποστεί ταπεινώσεις ακόμα και να γίνει σκλάβος του.

 Σβησμένες μνήμες


Στο μεταξύ «ανατέλλει» η φάση της απομόνωσης. Ο αρχηγός εξηγεί στον οπαδό ότι η οικογένειά του (δήθεν για «καρμικούς» λόγους) του αποκλείει τη δυνατότητα να ολοκληρωθεί και είναι η μοναδική αιτία των προβλημάτων του. Μπορεί να τον κάνει να «θυμηθεί» ότι σαν παιδί είχε πέσει θύμα βίαιης συμπεριφοράς και είχε υποστεί άλλες ταλαιπωρίες. Ο οπαδός τότε παύει πλέον να εμπιστεύεται τους γονείς του. Γίνεται όλο και πιο ανασφαλής σχετικά με το παρελθόν και το παρόν. Η αντίδρασή του είναι η ακόμα μεγαλύτερη προσκόλληση στην ομάδα. Κόβει τις γέφυρες με τους αγαπημένους του και τους παλιούς φίλους του. Το μοναδικό δυνατό μέλλον γι’ αυτόν βρίσκεται στην αίρεση. Για να αποθαρρύνονται οι προσωπικές πρωτοβουλίες, οι οπαδοί πρέπει να πάψουν να είναι υπεύθυνοι, διδάσκονται μια κρυφή γλώσσα, ώστε να γίνεται δύσκολη η επικοινωνία με τον έξω κόσμο, και πείθονται ότι είναι οι εκλεκτοί ενός θεϊκού σχεδίου.

 Όπως στην κοινότητα Ντάμανχουρ (Damanhur), που ιδρύθηκε το 1975 από τον «φιλόσοφο» και «θεραπευτή» Ομπέρτο Αϊράουντι, το λεγόμενο Γεράκι, ισόβιο πνευματικό καθοδηγητή της αίρεσης. Αποτελείται από καμιά σαρανταριά χωριά στους πρόποδες των Άλπεων. Το Ντάμανχουρ φιλοξενεί εκατοντάδες άτομα. Στην ιστοσελίδα του διαβάζει κανείς ότι οι γνώσεις του Γερακιού προέρχονται «από τον πνευματικό δεσμό που έχει δημιουργήσει η Ντάμανχουρ με τις θεϊκές δυνάμεις της νέας χιλιετίας». 

 Προδομένη αγάπη 

Συνήθως, οι απόψεις τους είναι αλλοπρόσαλλες και επικίνδυνες. Για παράδειγμα, υπάρχουν αιρέσεις που είναι υπέρ της τεκνοποίησης, αλλά υποστηρίζουν ότι ένα παιδί, από τη στιγμή που έρχεται στον κόσμο, είναι μέλος της κοινότητας η οποία αντικαθιστά τους γονείς στην εκπαίδευση, όπως ακριβώς συμβαίνει στην κοινότητα Ντάμανχουρ ή ακόμη και μεταξύ των λεγόμενων «Παιδιών του Θεού». Όταν κάποιος γίνεται μέλος μιας ψυχοαίρεσης δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται ακριβώς για μια αίρεση. 

 Ο Αμερικανός μελετητής Στίβεν Χάσσαν λέει ότι, ενώ είναι αλήθεια ότι το εγώ του οπαδού παραμένει κρυμμένο κάτω από το εγώ της αίρεσης, για να επανεμφανιστεί αρκεί μια διέγερση. 

 Όμως, αν κάποιος αποφασίσει να καταγγείλει τις μεθόδους της οργάνωσης, τότε τι θα συμβεί; Πριν από καιρό εμφανίστηκαν σε ιστοσελίδες του ίντερνετ μηνύματα πρώην μελών της ομάδας Arkeon που αυτοπροσδιορίζεται ως «ατομική διαδρομή ανάπτυξης, πληροφόρησης και εξέλιξης της προσωπικής δύναμης και της ηγετικής ικανότητας». Άτομα που αποχώρησαν κατήγγειλαν τεχνικές πλύσης εγκεφάλου και ψυχολογικών πιέσεων. Οι οπαδοί της Arkeon, θεωρώντας δυσφημιστικές παρόμοιες ενέργειες, ζήτησαν από διάφορες εισαγγελικές αρχές να παρέμβουν, απαγορεύοντας τη λειτουργία της εν λόγω ιστοσελίδας. Η αίτηση απορρίφθηκε

 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ FOCUS 17 Οκτωβρίου 2007

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Η εορτή του Ευαγγελισμού 2017



 Η διπλή εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής Παλιγεννεσίας εορτάστηκε σήμερα, Σάββατο 25 Μαρτίου στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος στη Πάτρα.
Να αναφερθεί ότι ο Ιερός Ναός ήταν κατάμεστος απο πιστούς οι οποίοι τίμησαν με την παρουσία τους την σημερινή διπλή εορτή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε δοξολογία για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821.


  •  Φωτορεπορτάζ από τις ακολουθίες των Χαιρετισμών , της Αγρυπνίας και της Θείας Λειτουργίας :


















Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Ιερά Αγρυπνία Ευαγγελισμού Θεοτόκου


ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ 
(24/3/2017) 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ   ΒΡΑΔΥ: ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. 

ΑΠΟ ΩΡΑΣ 8.30 μ.μ -12.30 πρωινή 


ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ: ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΠΟ ΩΡΑΣ  7.00 -9.30 

Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017

Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης


Τι είναι η παρούσα ζωή;
 Την απάντηση μας τη δίνει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μέσα από τα πολύτιμα συγγράμματά του.

 Ας ακούσουμε, λοιπόν, τη φωνή του και ας πάρουμε σωστικές πρωτοβουλίες για τον εαυτό μας :

 "Πάντοτε βέβαια, ιδιαίτερα όμως τώρα είναι ευκαιρία να πούμε, «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 1,2).

 Που είναι τώρα η λαμπρή στολή της υπατείας;

 Που είναι οι φωτεινές λαμπάδες; Που οι θόρυβοι, και οι χοροί, και οι διασκεδάσεις, και τα πανηγύρια; Που είναι τα στεφάνια και τα παραπετάσματα;

 Που είναι ο θόρυβος της πόλης και οι επευφημίες στα ιπποδρόμια και οι κολακείες των θεατών;

 Όλα αυτά έφυγαν˙ φύσηξε ξαφνικά άνεμος και έρριξε κάτω τα φύλλα και μας έδειξε το δένδρο γυμνό και να κλονίζεται πια από τη ρίζα του.

 Γιατί τέτοια ήταν η ορμή του ανέμου, ώστε να απειλεί να ξερριζώσει σύριζα το δένδρο και να τραντάξει και αυτά τα νεύρα του.

 Που είναι τώρα οι ψεύτικοι φίλοι; που είναι τα συμπόσια και τα δείπνα;

 Που είναι το πλήθος των παρασίτων, και το ανόθευτο κρασί που χινόταν όλη την ημέρα, και οι ποικίλες τέχνες των μαγείρων και οι υπηρέτες της εξουσίας που έκαναν και έλεγαν όλα για να είναι ευχάριστοι;

 Νύχτα ήταν όλα εκείνα και όνειρο, και όταν ήρθε η ημέρα εξαφανίσθηκαν.

 Άνθη ήταν ανοιξιάτικα, και όταν πέρασε η άνοιξη όλα μαράθηκαν. Σκιά ήταν και έφυγε γρήγορα, καπνός ήταν και διαλύθηκε, αερόφουσκες ήταν και έσκασαν, αράχνη ήταν και έσπασε.

 Γι’ αυτό αυτά τα πνευματικά λόγια επαναλαμβάνουμε συνέχεια λέγοντας, «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».

 Πρέπει δηλαδή αυτά τα λόγια να είναι γραμμένα συνέχεια και στους τείχους και στα ρούχα και στην αγορά και στο σπίτι και στους δρόμους και στις πόρτες και στις εισόδους και κυρίως στη συνείδηση του καθενός και πάντοτε να τα μελετούμε.

 Επειδή η απάτη των πραγμάτων, και τα προσωπεία και η υποκρισία, θεωρούνται από τους πολλούς πως είναι αλήθεια, αυτό το ρητό κάθε ημέρα, και στο δείπνο, και στο γεύμα, και στις συνάξεις έπρεπε ο καθένας να το λέγει στον πλησίον του και απ’ αυτόν ν’ ακούει, «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».

 Δε σου έλεγα συνέχεια ότι ο πλούτος είναι δραπέτης; Εσύ όμως δε μας ανεχόσουν.

 Δεν έλεγα ότι είναι αχάριστος υπηρέτης; Εσύ όμως δεν ήθελες να πεισθείς.

 Να, από τα πράγματα δείχθηκε έμπρακτα πως δεν είναι μόνο δραπέτης, ούτε αχάριστος, αλλά και ανθρωποκτόνος, γιατί αυτός σε έκαμε τώρα να τρέμεις και να φοβάσαι.

 Δε σου έλεγα, όταν συνέχεια με επιτιμούσες που έλεγα την αλήθεια, ότι εγώ σ’ αγαπώ περισσότερο από τους κόλακες;

 Ότι εγώ που σε ελέγχω, φροντίζω για σένα πιο πολύ απ’ αυτούς που σου κάνουν τα χατίρια;"

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

«Ὁ Θεός ξεκουράζει»



Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, μέρα μέ τήν ἡμέρα, χάνεται μέσα στίς σκέψεις του καί τίς ἀγωνίες του. Νιώθει ἀνασφαλής καί μόνος. Νιώθει ὅτι ἡ ζωή του δέν ἔχει νόημα καί ὅτι παντοῦ κυριαρχεῖ τό ψέμμα καί ἡ διαφθορά. Δυστυχῶς, εἶναι ἀλήθεια ὅτι αὐτά δέν εἶναι κάποια προϊόντα φαντασίας, ἀλλά ἡ σκληρή καθημερινή πραγματικότητα. Εἰδικά, οἱ νέοι ἄνθρωποι ἀναφωνοῦν, μέ ἀπογοήτευση, ὅτι δέν ἔχουν κάπου νά ἀκουμπήσουν, δέν ἔχουν κουράγιο νά σχεδιάσουν, νά ὀνειρευτοῦν! Τό μαύρο καί τό γκρί χρώμα ἔχουν πάρει τή θέση τοῦ λευκοῦ καί τοῦ γαλάζιου.

 Ὅμως σέ αὐτήν τήν ἐποχή, μέ αὐτήν τή δυσμενή περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα, ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ζοῦν εὐτυχισμένοι· πού χαίρονται τόν ἤλιο καί τό φεγγάρι, πού παρατηροῦν, ἔστω τά λιγοστά δένδρα τῶν πόλεων, πού νιώθουν τήν ψυχή τους ἐλεύθερη. Δέ μιλῶ γιά τούς πλούσιους πού εἶναι «φυλακισμένοι στό ἐγώ τους», οὔτε τούς ὁμοιούς τους πού δέν κοιτοῦν κἄν αὐτόν πού τούς ζητᾶ βοήθημα στό φανάρι. Μιλῶ γιά αὐτούς πού νιώθουν ὅτι αὐτός ὁ κόσμος, τό κόσμημα, δέν εἶναι ἀκυβέρνητος. Νιώθουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους.

 Εἶναι σημαντικό νά βρεῖς τόν Θεό σου, γιατί τότε βρίσκεις πραγματικά τόν ἐαυτό σου. Τό σημαντικότερο γεγονός εἶναι νά βρεῖς τόν σωστό Θεό, γιατί πολλοί μιλοῦν γιά θεούς, τούς ὁποίους, ὅμως, ἔπλασαν οἱ ἴδιοι, γιά νά θεραπεύουν τά πάθη καί τά συμφέροντά τους. Ὁ Θεός, βέβαια, εἶναι πέρα καί πάνω ἀπ᾽ ὅλα αὐτά. Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη καί δημιούργησε τόν ἄνθρωπο ἀπό ἀγάπη, γιά νά ζεῖ μαζί Του καί μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους, μέσα σέ μιά θεϊκή καί εὐλογημένη ἀτμόσφαιρα. Τότε, ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τόν ἐαυτό του, τό λόγο τῆς ὕπαρξής του, τό λόγο τοῦ καθημερινοῦ του ἀγώνα. Τότε, τό πρόσωπό του λάμπει σάν μικρός ἤλιος καί χαίρεται τή ζωή του καί οἱ ἄλλοι ἐπιθυμοῦν νά τόν συναναστρέφονται. Τότε, ἔχει βρεῖ τό νόημα τῆς ζωῆς! Δέν ἐνθουσιάζεται ἀπό «λαμπιόνια καί βεγγαλικά».

 Ὁ Χριστός εἶπε μιά συγκλονιστική φράση, ἀπευθυνόμενος σέ ὅλους μας, «ἐλάτε ὅλοι κοντά μου καί ἐγώ θά σᾶς ξεκουράσω» (Ματθ. 11,28-29). Ὁ Χριστός αὐτό κάνει, μᾶς ξεκουράζει, μᾶς δυναμώνει, μᾶς ἀναπαύει. Εὐτυχισμένος ὅποιος ἄφησε τόν ἐαυτό του νά τό νιώσει αὐτό καί αὐτό θά τό πετύχει, ὅταν ἀπομακρύνει ἀπό τήν καρδιά του τόν ἐγωισμό, τό «καρκίνωμα» αὐτό τῆς ψυχῆς. Ὁ ἐγωϊστής δέν κυριαρχεῖ στόν ἐαυτό του, ἔχει «θολωμένο νοῦ», «σκοτεινή καρδιά».

 Τούς πικρούς καρπούς τῆς ὑπερηφάνειας αὐτῆς τούς γευτήκαμε καί τούς γευόμαστε ἀκόμα, ὡς ἔθνος καί ὡς πρόσωπα. Ἄς στραφοῦμε καλύτερα σέ ἕναν ἄλλον ἀγώνα, τόν πνευματικό, αὐτό πού -σταδιακά- θά μᾶς γεμίσει τή ζωή μέ μιά διαφορετική γλυκύτητα, πού δέ μιάζει μέ αὐτές πού προσφέρουν οἱ χαρές τοῦ κόσμου καί ἀντέχουν καί σήμερα καί αὔριο καί γιά πάντα!

Κυριακή 19 Μαρτίου 2017

Κυριακή της Σταυροπροσκηνύσεως




Τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό τίμησαν και προσκύνησαν  ευσεβείς πιστοί  την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, Γ' των Νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, στον Ιερό  Ναό Αγίας Τριάδος Πατρών . Με τη δέουσα μεγαλοπρέπεια ετελέσθη η Θεία Λειτουργία κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η τελετή της Σταυροπροσκηνύσεως εν μέσω του κατάμεστου ιερού ναού από το πλήθος του κόσμου.
  • Επιπλέον τέθηκε τμήμα του Τιμίου Ξύλου που φυλάσσεται στον ιερό ναό  προς προσκήνυση για ευλογία και ενίσχυση του κόσμου.

  • Δοξαστικό των Αίνων της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως

 «Τὴν ὑψηλόφρονα γνώμην τῶν κακίστων Φαρισαίων ὁ πάντων Κύριος παραβολικῶς ἐκφεύγειν ταύτην ἐδίδαξε καὶ μὴ ὑψηλοφρονεῖν, παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, πάντας ἐπαίδευσεν ὑπογραμμὸς καὶ τύπος ὁ αὐτὸς γενόμενος, μέχρι Σταυροῦ καὶ θανάτου, ἑαυτὸν ἐκένωσεν. Εὐχαριστοῦντες οὖν σὺν τῷ Τελώνῃ εἴπωμεν, ὁ παθὼν ὑπὲρ ἡμῶν καὶ ἀπαθής διαμείνας Θεὸς τῶν παθῶν ἡμᾶς ῥῦσαι, καὶ σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν».


  •                             Φωτοστiγμιότυπα


















Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ Γ ' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

Ακάθιστος Ύμνος - 
Γ' Στάσις

 Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ' αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καὶ φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν ἄφθορον, ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτὴν βοῶντες· 
Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας, 
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας. 
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα, 
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.
 Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί, 
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ' οὗ σκέπονται πολλοί. 
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις, 
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.
 Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις, 
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις. 
Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παρρησίας, χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα. 

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. 

 Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος· βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοώντας·

 Ἀλληλούια. 

 Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις τοπικὴ γέγονε, καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·

 Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα, 
χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα. 
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα,
 χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα. 
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ, 
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ. 
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα,
 χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα. 
Χαῖρε, δι' ἧς ἐλύθη παράβασις, 
χαῖρε, δι' ἧς ἠνοίχθη παράδεισος. 
Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας, 
χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

 Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον, ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· 

Ἀλληλούια.

 Ρήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν, τὸ πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριο ν θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·

 Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον, χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
 Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα, 
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα. 
Χαῖρε, ὅτὶ ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί, 
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί. 
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα, 
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα. 
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα, 
χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.
 Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι, 
χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.

 Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε. 

 Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι' ἡμᾶς ἐφάνη καθ' ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει· 
Ἀλληλούια.








Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017

Η Β ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΠΑΤΡΩΝ (ΦΩΤΟ&VIDEO)




Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος τὴν Κυριακή 12.3.2017, ἐτέλεσε τὴν Θεία Λειτουργία στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Τριάδος Πατρῶν μὲ τὴν συμμετοχὴ πλήθους κόσμου.

Ὁ Σεβασμιώτατος στὸ κήρυγμά του ἀνεφέρθη στό ἱερό πρόσωπο καί τή διδασκαλία τοῦ μεγάλου πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί ἐσημείωσε ἰδιαιτέρως τούς ἀγῶνες του ἐναντίον τῶν αἰρετικῶν θέσεων τοῦ κακοδόξου Βαρλαάμ, ἀλλά καί τίς ἀκριβεῖς θέσεις του κατά τούς διαλόγους μέ τούς ἀλλοθρήσκους, Μουσουλμάνους κ.λ.π.




















ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η  ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ BINTEO:



                                                                                         Εκ της Ι.Μ. Πατρών