Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020

«Άκουσα πώς υπάρχει ένας άνθρωπος του Θεού..»

 


Είχα πάει σε ένα μοναστήρι και περίμενα το λεωφορείο. 

Δίπλα μου ήταν και δύο σύζυγοι ηλικιωμένοι. Κάποια στιγμή έβγαλα κάποια χαρτιά μου να ψάξω κάτι. Μαζί είχα και μία φωτογραφία του πατρός Αρσενίου.

Η κυρία με ρώτησε αμέσως: Έχετε γνωρίσει τον πατέρα Αρσένιο; Αγαπητέ μου, εγώ τον γνώρισα. Αυτός ο άνθρωπος με έσωσε, με έβγαλε από ψυχικό θάνατο… είχα παθήσεις των ενδοκρινών αδένων. Εδώ και χρόνια έμεινα σε νοσοκομεία και οίκους ευγηρίας σε ολόκληρη την χώρα.

Στο τέλος μου είπαν να πάω σπίτι διότι σε 2-3 μήνες θα πεθάνω...

Μια νοσοκόμα, πρίν την έξοδο από το νοσοκομείο, μου είπε:

«Ματαίως παίρνεις φάρμακα και ελπίζεις στους γιατρούς και νοσοκομεία. Πήγαινε και προσευχήσου στον Θεό... Άκουσα ότι υπάρχει ένας άνθρωπος του Θεού, Αρσένιος. Πήγαινε και κάνε προσευχή, μήπως και τον βρείς...»

Aλλά αυτή δεν πίστευε στον Θεό, θεωρούσε την πίστη μια βλακεία...

Μένοντας σπίτι και βλέποντας κα πεθάνει σιγά σιγά -είχε χάσει πάρα πολύ βάρος- άρχισε να σκέφτεται με τρόμο τον θάνατο. Ξαφνικά σκέφτηκε ότι είναι αδύνατο ο άνθρωπος να πεθάνει και απλά να εξαφανίζεται. Πρέπει κάτι να γίνει μαζί του. Άρχισε να σκέφτεται με την ψυχή, η ποία είναι αθάνατη, η οποία δεν μπορεί να δεχθεί τον θάνατο. 

Έλεγε συνέχεια μέσα της: «Δεν γίνεται να μην υπάρχει Θεός. Δεν γίνεται να πεθάνω και να μην υπάρχω πλέον». Τα έλεγε σχεδόν με απελπισία.

Άρχισε να προσεύχεται με τα λόγια που ήξερε. Θυμήθηκε το όνομα του πατρός Αρσενίου και προσευχόταν: «Ποιος είσαι, πάτερ Αρσένιε; Βοήθησέ με!» Δεν ήξερε ούτε εάν ζει η έχει πεθάνει, ούτε πού είναι.

Και την νύχτα εκείνη είχε ένα όνειρο:

«Ονειρεύθηκα ένα πατέρα σε άσπρο ράσο που μου είπε: Γυναίκα, θα σηκωθείς το πρωί, θα ανεβείς στο τάδε τρένο -και είδε ακριβώς το τρένο- στο τάδε βαγόνι... θα κατεβείς στο τάδε σταθμό, θα πας στο σταθμό των λεωφορείων και θα πάρεις το τάδε λεωφορείο... -και είδε το λεωφορείο με τον οδηγό του- θα κατεβείς στο τάδε σταθμό... θα πάρεις αυτόν τον δρόμο και θα με βρεις σ΄αυτή την εκκλησία».

Είδε στο όνειρο όλη την διαδρομή. Και αποφάσισε να το κάνει... Το πρωί όμως ο άνδρας της είπε: «Τι κάνεις; Τρελάθηκες; Άρρωστη πως είσαι θέλεις να αλητεύεις, με τα όνειρά σου;»

Τελικά την άφησε: «Εάν θέλεις να πεθάνεις, να πεθάνεις!»

Σε ένα σταθμό, ένας ζητιάνος παρακάλεσε θερμά τον οδηγό να τον πάρει χωρίς να πληρώσει. Αλλά ο οδηγός του είπε: «Εάν δεν έχεις χρήματα, κάτω!» Η γυναίκα, αν και ξόδεψε μια περιουσία για τα φάρμακα, είπε στον οδηγό: «Άσε τον να ανεβεί διότι πληρώνω εγώ» και του έδωσε τα χρήματα για τα εισιτήρια. 

Ο ζητιάνος ανέβηκε και την ευχαρίστησε. Μετά από λίγο όμως η γυναίκα παρατήρησε ότι ο ζητιάνος δεν ήταν πλέον στο λεωφορείο...

Όταν έφτασε στην εκκλησία είδε τον άνθρωπο από τον όνειρο, τον πατέρα Αρσένιο, ακουμπώντας ένα τοίχο της εκκλησίας.

Τον πλησίασε και της είπε: «Ε, βλέπεις ότι έφτασες, αφού το είχες πιστέψει;» και έπαιζε στα δάκτυλα με το εισιτήριο του λεωφορείου που έδωσε στον ζητιάνο... (!!)


Η καημένη γυναίκα έπεσε στα γόνατα. 

Την πείρε μέσα, της διάβασε μία ευχή και της είπε ότι θα γίνει καλά, αλλά να αλλάξει την ζωή της. 

Και άλλαξε ριζικά το υπόλοιπο της ζωής που της χάρισε ο Θεός διά μέσου του πατρός Αρσενίου.

Μια διήγηση περί του πατρός Αρσενίου Μπόκα.
~ Πρεσβύτερος Κυπριανός Νεγρεάνου
_____________________________________________________

O άγιος π. Αρσένιος Μπόκα υπήρξε ο πιο χαρισματικός oρθόδοξος αγιογράφος στη σύγχρονη εποχή. (1910- 1989) ήταν ρουμάνος ορθόδοξος μοναχός, θεολόγος και αγιογράφος.

Ο Αρσένιος φωτίσθηκε από την χάρι του Αγίου Πνεύματος και προικίσθηκε με το χάρισμα της προοράσεως. Μόνον εάν σε αντίκριζε, αισθανόσουν ότι έμπαινε στα βάθη της ψυχής σου σαν το ηλεκτρικό ρεύμα. 

Σε καθήλωνε και σου απεκάλυπτε τους λογισμούς σου, τις αμαρτίες και τα έργα που είχες κάνει. Δηλαδή γνώριζε όλη την ζωή σου και σε καλούσε με το όνομα σου.

Είναι πολλά τα θαυμαστά έργα του (θα μπορούσα να τα ονομάσω θαύματα), δια των οποίων ο Θεός απεκάλυψε σε πολλούς ευλαβείς Χριστιανούς ότι ο π. Αρσένιος ήτο προφήτης των ημερών μας. Συχνά στην εξομολόγηση έλεγε στους ανθρώπους που έρχονταν τα ανεξομολόγητα αμαρτήματα τους (τα όποια αυτοί τα έκρυβαν ή τα ξεχνούσαν).

Ο μακαριστός φίλος του μακάριου π. Αρσενίου, π. Δημήτριος Στανιλοάε, έλεγε: «Ο π. Αρσένιος είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του ορθοδόξου ρουμανικού μοναχισμού».

Στον τάφο του συμβαίνει ένα παράδοξο. Ενώ εκεί έχει συνήθως παγωνιά, 
τα λουλούδια του τάφου του είναι πάντοτε ανθισμένα και ποτέ δεν μαραίνονται, 
δεν καίγονται, δεν παγώνουν...


Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2020

EΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ.

 


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 Ἐν Πάτραις τῇ 26ῃ Νοεμβρίου 2020

 Ἀριθμ. Πρωτ.: 440 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 372η

 Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

 ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ 


Πρός
 τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
 τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν

 Παιδιά μου εὐλογημένα, 

Ἐν ὂψει τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἡ ὁποία ἐφέτος θά τελεσθῇ, δυστυχῶς, μέ λιτότητα καί ἁπλότητα, ἓνεκα τῶν ὑφισταμένων μέτρων καί τῆς δοκιμασίας, τήν ὁποίαν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Θεός, ἐπέτρεψε δι’ ἡμᾶς, αἰσθάνομαι ἐπιτακτική τήν ἀνάγκη νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας καί νά σᾶς ἀπευθύνω λόγον ἀγάπης καί παραμυθίας. 

 Ἀγάπης, ὡς πνευματικός σας πατήρ, ἀφοῦ ἡ καρδία τοῦ ποιμένος φλέγεται ἐξ’ ἀγάπης πρός τό ποίμνιό του, πρός τά τέκνα του, ἡ ὁποία ἀγάπη, ὡς στοργή καί ὡς θυσιαστική προσφορά ἐμπνέεται ἀπό τήν ἀγάπη του καί τήν κοινωνία μέ τόν Οὐράνιο Πατέρα μας. Καθ’ ἡμέραν αὐτή ἡ ἀγάπη κατακαίει τό εἶναι μου, τήν σκέψη μου, τήν καρδία μου, τήν ὓπαρξή μου ὁλόκληρη καί μοῦ δίδῃ τήν δύναμη, νά μή δίδω τοῖς ὀφθαλμοῖς μου ὓπνον καί τοῖς βλεφάροις μου νυσταγμόν, γιά τά παιδιά μου, γιά τήν κατά Θεόν εὐτυχία τους καί τήν ἐν γένει χαρά καί εὐφροσύνη τους.

 Αὐτή ἡ ἀγάπη κάποιες στιγμές ἐξέρχεται ὡς λάβα ἡφαιστείου ἐκ τῆς καρδίας μου, κυρίως, κατά τίς μεγάλες ἡμέρες καί εὐφρόσυνες ἑορτές ὃπως εἶναι ἡ πασνεβάσμιος ἑορτή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς τῶν Πατρέων Ἐκκλησίας.

 Αὐτή ἡ λάβα τροφοδοτεῖται ἀπό τήν βαθυτάτη προσευχή πρός τόν Θεό γιά ὑγιεία καί ἀγαλλίαση καί πνευματική εὐφροσύνη καί ἀπόλαυση πάντων τῶν ἀγαθῶν τά ὁποῖα προέρχονται παρά τοῦ Πατρός τῶν φώτων. 
 Αὐτή ἡ ἀγάπη μέ κάνει νά σκέπτωμαι νυχθημερόν τό τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου ρῆμα καί νά προσπαθῶ ὃλῃ ψυχῇ καί διανοίᾳ, ὃλαις δυνάμεσι νά τό κάμω πράξη. «Τίς ἀσθενεῖ καί οὐκ ἀσθενῶ, τίς σκανδαλίζεται καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;»(πρ. Κορινθ, Β, 29)
 Εἶναι βεβαιωμένο, παιδιά μου ἀγαπητά καί περιπόθητα, ὃτι ὃταν πλέῃ κανείς σ’ αὐτό τό πέλαγος τῆς ἀγάπης, μέ τίς ὃποιες δυσκολίες καί τούς τόσους σταυρούς, αἰσθάνεται ὃτι ζεῖ πραγματικά καί ὃτι δέν εἶναι ἁπλῶς μιά βιολογική ὓπαρξη. 
 Αὐτό ὑπαγορεύει ἡ διδασκαλία καί ἡ ἐπί τοῦ σταυροῦ θυσία τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου πρός τόν Ἐπίσκοπο, πρός τόν ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό τῆς Ἐκκλησίας μας. 
 Αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Ἐπισκόπου σας, ἰδιαίτερα σήμερα θά ἐκφρασθῇ ὡς παραμυθία, ὡς παρηγορία δηλαδή πρός τά πονεμένα παιδιά του, τά ὁποῖα εἰδικά ἐφέτος δέν μποροῦν πανηγυρικά καί πανευφρόσυνα νά τιμήσουν τόν Πρωταπόστολο καί Πρωτόκλητο μαθητή καί μιμητή τοῦ πάθους τοῦ Σωτῆρος, Ἀνδρέαν τόν ἀοίδιμον. Γνωρίζω τόν πόνο σας, γνωρίζω τήν ἐσωτερική σας ὀδύνη, γνωρίζω τά δάκρυά σας, ἀκούω τόν ἐσωτερικό σπαραγμό σας καί μέ ραγισμένη ἀπό τόν δικό μου πόνο τήν καρδία μου, προσπαθῶ νά σταθῶ ὂρθιος, ἳνα μή παρασύρω τά τέκνα μου εἰς περισσήν λύπην ἓνεκα τῆς ἰδικῆς μου βαθυτάτης ὀδύνης. 
 Ποσάκις ἐθρήνησα μυστικῶς, παιδιά μου εὐλογημένα, καθ’ ὃλον αὐτό τό διάστημα, ποσάκις ἠγρύπνησα τοῦ Κυρίου δεόμενος, ποσάκις ἐπί ὣρας τό, πῶς καί διατί ἐσκεπτόμουν καί ποσάκις ἀδύναμον τόν ἑαυτό μου συνέλαβα ἐνώπιον τῆς, ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐπιτραπείσης φοβερᾶς ὀδύνης, τῆς ψυχοσωματικῆς κοπώσεως καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, τήν ὣρα πού ἐψέλιζα μέ ὃση δύναμη μοῦ εἶχε ἀπομείνει τό «Πάτερ, ἀπελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο» (Ματθ, 26,39). 
Ἐκείνη τήν ὣρα ἒβλεπα ὃτι δύναμιν ἐλάμβανα ἀκούοντας Τόν εἰς τόν κῆπον τῶν ἐλαιῶν, προσευχόμενον πρό τοῦ πάθους Κύριόν μας νά λέγῃ, «πλήν οὐχ ὡς ἐγώ θέλω Πάτερ, ἀλλ΄ ὡς Σύ» (Ματθ, 26,39).
 Ἀλλά καί ἂλλος πειρασμός ἒκαιε, τήν ὣρα τοῦ πόνου τά σωθικά μου. Ὡς νά ἢκουα φωνάς μυρίας νά φθάνουν εἰς τά ὧτα μου: « Μήπως ἐσύ ἒφταιξες γιά τήν δοκιμασία…;» 
 Ἐκείνη τήν ὣραν ὃμως τῆς ἀπελπισίας, μιλῶ διά τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, ἐκείνη τήν ὣρα ἢκουα καί ἀκούω φωνῆς πατρικῆς ἂνωθεν μαρτυρούσης «Οὐ μή σέ ἀνῶ, οὐδ’ οὐ μή σέ ἐγκαταλείπω»(πρ. Ἐβρ, 13,5) καί πάλιν «ὀλιγόπιστε εἰς τί ἐδίστασας;».(Ματθ, 14,31) 
 Μέ τήν δύναμη λοιπόν, αὐτῆς τῆς φωνῆς τῆς ἂνωθεν μαρτυρούσης τοῦ οὐρανίου Πατρός τήν ἀγάπην καί τήν βεβαιότητητα τῆς ἐξόδου ἐκ τῆς «μαρτυρικῆς γῆς», τῆς ἐρήμου καί ἀβάτου καί ἀνύδρου εἰς τήν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, ἀπευθύνομαι πρός ἐσᾶς τά πνευματικά μου παιδιά, τόν Λαό τοῦ Θεοῦ, τόν κλῆρο τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου. 

 Παιδιά μου, γνωρίζω τήν εὐσέβειά σας, γνωρίζω τήν πρός τόν Θεόν ἀγάπη σας, γνωρίζω τά βαθύτατα αἰσθήματα τῆς εὐλαβείας σας πρός τόν ἃγιον Ἀπόστολον Ἀνδρέα καί διά τοῦτο, κατανοῶ τόν πόνο σας καί τήν βαθειά σας, ἀνθρωπίνως, θλίψη γιά τό ὃτι δέν θά ἑορτάσωμε μέ τήν λαμπρότητα πού ἑορτάζομε πάντοτε τόν Ἃγιό μας. Κατανοῶ τό παράπονό σας καί τίς ποικίλες ἐξ’ άγάπης πρός τόν Θεόν καί τιμῆς πρός τόν Ἃγιον Ἀνδρέα, ἀντιδράσεις σας. Καί ὃσον οἱ ὧρες τῆς ἑορτῆς πλησιάζουν αἰσθάνομαι τά δάκρυά σας νά κυλοῦν ἀπό τά μάτια σας καί νά αὐλακώνουν τά ἀγγελόμορφα πρόσωπά σας.

 Αὐτά τά δάκρυα καί τόν πόνο σας τά πῆρα ἢδη καί τά μετέφερα στόν Ἃγιο μας καί τά ἓνωσα μέ τά δικά μου δάκρυα καί ἀντί ἀνθέων τά ἀπόθεσα στόν τάφο του καί ἒβρεξα τήν ἁγία του Κάρα καί τόν σταυρό τοῦ μαρτυρίου του καί τόν ἱκέτευσα νά μεσιτεύσῃ καί νά πρεσβεύσῃ πρός Κύριον, ὣστε νά μᾶς ἐλεήσῃ καί νά μᾶς σώσῃ ἐκ τῆς δικαίας Αὐτοῦ ἀπειλῆς καί τῆς δοκιμασίας, τήν ὁποίαν ἐξ’ αἰτίας, δυστυχῶς τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὑφιστάμεθα. 

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2020

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ «ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» (+21 Νοεμβρίου)

 

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.

Η Παναγία γεννήθηκε από μεγάλους σε ηλικία γονείς, τον Ιωακείμ και την Άννα, οι οποίοι είχαν παρακαλέσει με πολύ πόνο τον Θεό για να τους χαρίσει ένα μωρό και εκείνοι να το αφιερώσουν στον Ναό Του.

 Και έτσι έγινε: Έπειτα από πολλή προσευχή, νηστεία, αλλά και υπό την κατακραυγή του κόσμου που παρέμενε άτεκνο, το ηλικιωμένο ζευγάρι απέκτησε ένα κορίτσι που του έφερε τρομερή ευτυχία. Δεν ξέχασαν, όμως, το τάμα τους. 

 Όταν η μικρή Μαρία έγινε 3 ετών, οι γονείς της την οδήγησαν στον Ναό του Θεού και συγκεκριμένα την παρέδωσαν στον Αρχιερέα Ζαχαρία. Αυτός την ευλόγησε και είπε «Εμεγάλυνε ο Κύριος το όνομά σου σε όλες τις γενεές. 

 Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ». Ο Ζαχαρίας οδήγησε τη Μαρία στο ιερό του Ναού, όπου το κορίτσι έμεινε για 12 χρόνια.

Η ζωή και το έργο του Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου (+20 Νοεμβρίου)

 

Σήμερον δήμος συν ημίν ασκητών και οσίων ευφραίνεται, Πατριαρχών, προφητών και μαρτύρων, επί τη μνήμη Γρηγορίου του Δεκαπολίτου. 

Αυτά είναι λόγια από το σημερινό συναξάρι του εορταζομένου Αγίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου. Ο βίος του είναι καταπληκτικός, αν κανείς τον διαβάσει ολόκληρο, όπως είναι γραμμένος. Θα πούμε λίγα πράγματα πολύ περιληπτικά.

 Ο Άγιος γεννήθηκε το 837 μ.Χ. στη Δεκάπολη της Ισαυρίας της Μικράς Ασίας, την Ειρηνόπολη, από γονείς εναρέτους και ευσεβείς. Έτσι έλαβε άριστη χριστιανική ανατροφή, και σε ατμόσφαιρα καθαρώς ευαγγελική. Και μάλιστα από τη μητέρα του, τη Μαρία. Η συμμετοχή στα Άχραντα Μυστήρια ήταν πυκνή, και η μελέτη της Αγίας Γραφής και των τότε Πατερικών κειμένων καθημερινή. Έτσι το ήθος της οικογένειας του τότε Γρηγορίου ήταν όχι μόνον καθαρό και ακέραιο αλλά και ανθώδες. Δυστυχώς εκείνη την εποχή τα χρόνια ήσαν πάρα πολύ δύσκολα, εξαιτίας των διωγμών και των σκληρών προπηλακισμών από μέρους των εικονομάχων. Έτσι όταν έγινε έφηβος ο Γρηγόριος, άρχισε περιοδείες σε σκήτες και μοναστήρια, για να δυναμώνει η πίστις του, και να κατατοπίζεται ορθόδοξα στα δόγματα και στους κανόνες της Εκκλησίας. 

 Πράγμα που εμείς στις ημέρες μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και μάλιστα Νεοέλληνες δεν το φροντίζουμε. Και παρόλο που το Ευαγγέλιο και η Αγία γραφή είναι στη διάθεσή μας και μάλιστα και σε μετάφραση, εμείς δεν μελετάμε τον λόγο του Θεού, και έτσι δεν γνωρίζουμε και δεν φωτιζόμεθα για το τι ακριβώς πιστεύουμε για τον Θεόν. Αναλύσεις στο Σύμβολο της Πίστεως υπάρχουν αρκετές, αλλά την Ορθοδοξία μας δεν την γνωρίζουμε. Μας διακρίνει μια γενική αδιαφορία και αμέλεια. Και το πλέον οδυνηρό είναι ότι δεν κάνουμε συχνές πνευματικές συζητήσεις για να οικοδομήσουμε ιδιαίτερα τις ψυχές των παιδιών μας. Ακόμα και τώρα, σας βεβαιώνω, όπως συμβαίνει και κάθε Κυριακή όταν βγαίνουμε έξω από την εκκλησία, θα φλυαρήσουμε, θα κουτσομπολεύσουμε, θα κατακρίνουμε ο ένας τον άλλον, και όχι για το πόσο ωφεληθήκαμε από τον εκκλησιασμό και από κάποιο ωραιότατο πνευματικό βιβλίο, που τυχόν διαβάσαμε την περασμένην εβδομάδα. Ασφαλώς και οι απλές συζητήσεις είναι απαραίτητες, και το ενδιαφέρον μας θα δείξουμε για την υγεία των πλησίον μας όταν κάποιος είναι ασθενής, και την συμπαράστασή μας θα προσφέρουμε όπου υπάρχει ανάγκη, αλλά πρέπει πάνω από όλα να προέχει η πνευματική οικοδομή της ψυχής μας. 

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2020

Το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο Δεν Είναι Ξενόφερτο Έθιμο..!


Ίσως λίγοι γνωρίζουν τα όσα θα παραθέσουμε παρακάτω, όσον αφορά το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου. Το να μη γνωρίζουν κάποιοι τα ιστορικά στοιχεία του εθίμου αυτού σαφώς και δεν είναι κακό. Κακό, όμως, και μάλιστα μεγάλο είναι όταν ελαφρά τη καρδία και απερίσκεπτα, βαφτίζουν Ορθόδοξα Βυζαντινά έθιμα ως Βαυαρικά-βαρβαρικά!- ή και ό,τι άλλο νομίζει κανείς.

Η ιδέα για το στολισμό ενός δέντρου κατά τα Χριστούγεννα δεν είναι ξενόφερτη, όπως θεωρούν πολλοί.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

 Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε παρόμοιο έθιμο, μόνο που το φυτό δεν ήταν έλατο, αλλά η Ειρεσιώνη. Η Ειρεσιώνη ήταν κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λπ., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). 

Αποτελούσε έκφραση ευχαριστίας για τη γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας κατά το επόμενο και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη). Το διάστημα 22 Σεπτεμβρίου – 20 Οκτωβρίου, παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν, περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας κάλαντα από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή τη νοικοκυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν τη νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος.

Πρόγονος, λοιπόν, του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη, μέσω της οποίας μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψει ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που ευδοκιμούσαν σε κάθε τόπο.

 Δε θα μείνουμε, όμως, στο τι έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες, απλά το αναφέρουμε ως ακόμα ένα στοιχείο για να καταλάβουμε κατά τη λαική έκφραση, ότι ‘’όταν οι Έλληνες έρχονταν οι άλλοι λαοί πήγαιναν’’.


ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΩΝ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ 

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2020

Πως νικιέται ο φόβος

 


Η ζωή του ανθρώπου είναι συνυφασμένη με τον φόβο. 

 Και τούτο συμβαίνει λόγω της πτώσεως του πρώτου ανθρώπου στον χώρο του παραδείσου και της εξώσεώς του από αυτόν.

 Από την πρώτη στιγμή της γεννήσεώς του ο άνθρωπος υφίσταται την επίδραση του φόβου, καθώς έρχεται σε σχέση με τον άγνωστο γι᾽ αυτόν κόσμο. Καθώς προοδεύει στην ηλικία και έρχεται σε επαφή με τον πεπτωκότα συνάνθρωπο και γενικώτερα με το όλο κοινωνικό περιβάλλον η βίωση του φόβου αυξάνεται και μετατρέπεται, άλλοτε υποσυνείδητα και άλλοτε ενσυνείδητα, σε αγχωτική βάσανο που κατατρύχει την ζωή του. 

 Αυτή η τυραννία του φόβου τον ακολουθεί συνεχώς και κορυφώνεται στις τελευταίες ημέρες και ώρες της ζωής του, όπου καλείται να αντιμετωπίσει τον θάνατο. 

 Υπάρχει τρόπος ή δυνατότητα να ελευθερωθεί ο άνθρωπος από αυτή την βασανιστική και φθοροποιό αιχμαλωσία του φόβου; 

 Και βέβαια, τόσο ο τρόπος όσο και η δυνατότητα υφίστανται, όταν η ανθρώπινη θέληση συναντηθεί με την θέληση του Ενανθρωπήσαντος Λόγου του Θεού Πατρός και το αιώνιο κέλευσμα «μη φοβού μόνον πίστευε» (Μάρκ. 5, 36) γίνει βίωμα και πεποίθηση του κατακερματισμένου από τον φόβο ανθρώπου.

 Όταν ο Θεάνθρωπος Κύριος ζητεί από το πλάσμα Του την πίστη, για να αποδεσμευθεί από την τυραννία του φόβου, ζητεί την ουσιαστική οντολογική πίστη. Αυτή η πίστη δεν είναι μία εξωτερική, επιδερμική κατάσταση, αλλά μία εσωτερική βαθειά πραγματικότητα. 

 Σ᾽ αυτή την πραγματικότητα ο άνθρωπος «ψυχή τε και σώματι», με όλο το «είναι» του, αποδέχεται τον Θεάνθρωπο Κύριο και την διδασκαλία Του, όπως αυτή εμπεριέχεται στην Αγία Γραφή, καθώς και στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, που είναι οι αυθεντικοί ερμηνευτές της.

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2020

Η μεταστροφή μιας «ιέρειας» των εκτρώσεων

 

Η Άμπι Τζόνσον είχε από μικρή ηλικία αποφασίσει τι θα κάνει όταν μεγαλώσει. Και με βάση αυτό κατέστρωσε το πρόγραμμά της: Θα βοηθούσε τις γυναίκες να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στην έκτρωση και γι’ αυτό σπούδασε Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Texas A&M και απέκτησε Master of Arts στη συμβουλευτική από το Πανεπιστήμιο Sam Houston. Όλα προγραμματισμένα. 

 Ετσι, από νωρίς εντάχτηκε ως εθελόντρια στο πρόγραμμα του Οικογενειακού Προγραμματισμού στη γενέτειρά της το Τέξας, αν και μεγάλωσε σε οικογένεια που ήταν αντίθετη στις αμβλώσεις. Και το 2001 προσλήφθηκε σε κλινική Planned Parenhood στο Bryan του Τέξας, όπου και εξελίχτηκε σε θέση διευθυντή της κλινικής. Ηταν τόσος ο ζήλος και η ευσυνειδησία της στην εκτέλεση των καθηκόντων της που το 2008 ανακηρύχτηκε «υπάλληλος της χρονιάς». Και ο απολογισμός της πλούσιος: Η κλινική διενήργησε περισσότερες από 22.000 εκτρώσεις σ’ αυτή την οκταετία.

Ώσπου μια μέρα, τον Σεπτέμβριο του 2009, όλα ανατράπηκαν. Όπως γράφει η ίδια στην αυτοβιογραφία της, που τιτλοφορείται Unplanned*, τότε όλα «αποπρογραμματίστηκαν»: «δέκα λεπτά συγκλόνισαν τα θεμέλια των αξιών μου και άλλαξαν την πορεία της ζωής μου».

Ηταν όταν ένας γιατρός της ζήτησε να τον βοηθήσει στην εκτέλεση μιας έκτρωσης στη 13η εβδομάδα κύησης με αναρρόφηση. 

Διηγείται η ίδια: "Ο γιατρός εισήγαγε τον σωλήνα αναρρόφησης, ο οποίος δεν είχε ακόμη ενεργοποιηθεί. Όταν άγγιξε το μωρό, το μωρό πήδηξε, άρχισε να μετακινείται και να κινεί τα χέρια και τα πόδια του, προσπαθώντας να αντισταθεί και να απελευθερωθεί. Η συσκευή ενεργοποιήθηκε […]. Είδα αυτό το παιδί να διαμελίζεται στη μήτρα της μητέρας του [...], με τη μικρή, τέλεια σχηματισμένη σπονδυλική στήλη να στροβιλίζεται στη μήτρα της μητέρας του. Τελικά να απορροφάται και η οθόνη έγινε μαύρη […]. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο Οικογενειακός Προγραμματισμός μου είχε πει ψέματα". 

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων - 12 Νοεμβρίου

 


Τη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμωνος εορτάζει στις 12 Νοεμβρίου  η Εκκλησία μας.

Ο  Άγιος προσέφερε πολλά τα χρόνια που έζησε και διακόνησε. 

 Σημαντικά είναι και τα θαύματα του.

 Ιδού δύο εξ αυτών: 

 Η αμαρτία μιας γυναίκας ...

Πέντε ημέρες πριν πεθάνει ήλθε μια γυναίκα και του ζητούσε συγχώρεση, γιατί αυτό, που είχε κάνει δεν μπορούσε να το εξομολογηθεί. Ο Άγιος της είπε να το γράψει & ένα χαρτί και δεν θα το μάθει κανείς. Όταν όμως έφερε η γυναίκα το γράμμα ο Άγιος είχε πεθάνει. Η γυναίκα στενοχωρήθηκε, έκλαιγε και θρηνούσε επάνω στον τάφο του, γιατί πίστευε, πως πλέον το αμάρτημα της θα γινόταν γνωστό σε όλη την περιοχή. Εκεί κάθισε η γυναίκα τρία ημερόνυχτα κλαίουσα και θρηνούσα.

 Το χαρτί το είχε βάλει στον τάφο του Αγίου. 

Την τρίτη βλέπει η γυναίκα τον Άγιο με τους δύο άλλους επισκόπους να της λέγει: 

 – Έως πότε, παιδί μου, θα μας ενοχλείς με τα δάκρυά σου; Πάρε το χαρτί, που μου έδωσες.


Ο Άγιος παίρνει το στεφάνι… 

Άλλη φορά πάλιν κάποιος μοναχός, που τον έλεγαν Σαβίνο, πριν πεθάνει ο Άγιος, είδε τον Πατριάρχη να βγαίνει από την επισκοπή με όλους τους κληρικούς και μία ωραιότατη κοπέλα να τον πλησιάζει και να τον στεφανώνει. Πήγαιναν στον Βασιλέα και οι δύο. Τότε ο μοναχός κατάλαβε, πως η κοπέλα αυτή ήταν η ελεημοσύνη, που υπηρέτησε όλα του τα χρόνια ο Άγιος. Και τώρα η κοπέλα ξεπλήρωνε την υπόσχεση, που του είχε δώσει να τον πάει μπροστά στον Βασιλέα. 

 Κατά την εορτή του Αγίου ενώ στην Εκκλησία του Αγίου Τύχωνος ήταν μαζεμένος πολύς κόσμος, ο Θεός για να δείξει την δύναμη του Αγίου έκανε το λείψανο του Αγίου να αναβλύζει ωραίο μύρο, απ’ το οποίο πολλοί άνθρωποι θεραπεύτηκαν.

Η εορτή του Αγίου Μηνά στην Ενορία μας


Με εκκλησιαστική κατάνυξη τιμήθηκε η μνήμη του Αγίου Μηνά στην Ενορία μας (έχοντας απότμημα του Ιερού λειψάνου) τελώντας κανονικά της προβλεπόμενες Ιερές Ακολουθίες με πάσα λαμπρότητα κεκλεισμένων των θυρών σήμερα 11 Νοεμβρίου 2020. 

 Λίγα λόγια για τον Άγιο εδώ : Άγιος Μηνάς και ο βίος του !

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ



Κεκλεισμένων των θυρών ετελέσθη την Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020, Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πατρών προεξάρχοντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου. 
 Στην σύντομη ομιλία του ο Θεοφιλέστατος ανέλυσε το χωρίο "Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς" και εν συνεχεία ετόνισε ότι ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης από την παιδική του ηλικία αγάπησε τον Κύριο δόθηκε εις τον Κύριον και αυτή την αγάπη την έκανε πράξη μέσα από τους μεγάλους ασκητικούς του αγώνες. Αξιοποίησε τα όπλα τα πνευματικά κατά του πειρασμού που είναι η προσευχή, η νηστεία, η αγρυπνία και γενικότερα η ορθόδοξη άσκηση. Ο Σωτήρας Χριστός του χάρισε το χάρισμα δια πρεσβειών του να επιτελούνται θεραπείες ψυχών και σωμάτων για αυτό οι χριστιανοί και όχι μόνο που κατοικούσαν στα Φάρασα της Καππαδοκίας πήγαιναν στον Όσιο να τους Σταυρώσει με τον Τίμιο Σταυρό και με Άγια λείψανα και εθεραπεύοντο. 
 Ο Θεοφιλέστατος έκλεισε την ομιλία του με την προτροπή και εμείς οι χριστιανοί του 21ου αιώνος να χρησιμοποιούμε τα ίδια μέσα που χρησιμοποίησε ο Άγιος Αρσένιος για τον αγιασμό και την σωτηρία μας. 
Τέλος ο Θεοφιλέστατος μετέφερε προς τους εφημερίους του Ιερού Ναού τις εγκάρδιες ευχές του Σεπτού Πατρός και Ποιμενάρχου μας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου για έτη πολλά, ευλογημένα, θεοσκέπαστα και θεοφρούρητα.













Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

Πανήγυρις Αγ. Αρσενίου του Καππαδόκου


Την Δευτέρα , 9 Νοεμβρίου 2020, έγινε η έξοδος της Ιεράς Εικόνος του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου σηματοδοτώντας την έναρξη της Ιεράς Πανηγύρεως του δεύτερου Προστάτου της Ενορίας μας  καθώς είναι αφιερωμένο στον Άγιο το Παρεκκλησίο της.  Οι Ιερές Ακολουθίες θα τελεστούν κανονικά σύμφωνα με το πρόγραμμα χωρίς την παρουσία των  ευσεβών χριστιανών με βάση την τελευταία ΚΥΑ. 











Χρόνια πολλά!!! 
Ο Άγιος μας να είναι βοηθός στη ζωή μας!!! 

Εκδόθηκε η νέα ΚΥΑ - Κλειστές οι εκκλησίες για τους πιστούς


 

Εκδόθηκε η νέα ΚΥΑ στην οποία αναφέρεται ο τρόπος Λειτουργίας των χώρων λατρείας στο σύνολο της Επικράτειας για το διάστημα από το Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020 έως και τη Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2020. 
 Σύμφωνα με την νέα Κοινή Υπουργική Απόφαση στο εξής οι Ναοί και οι υπόλοιποι χώροι λατρείας θα είναι κλειστοί για τους πιστούς.

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2020

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6.11.2020

 


ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020 ΘΑ ΤΕΛΕΣΤΕΙ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΑΠΟ ΩΡΑΣ 20.30 - 23.30 
 ΠΡΟΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ  ΠΙΣΤΩΝ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ (lockdown).
 Με βάση τις τελευταίες δηλώσεις του Υπουργείου Προστασίας Του Πολίτη απαγορεύεται η παρουσία των πιστών κατα τη διάρκεια της τελέσεως των Ιερών Ακολουθιών από 7 έως και 30 Νοεμβρίου 2020. 
 
 
ΕΚ ΤΟΥ ΝΑΟΥ

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2020

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Πολιούχο μας

 



Την Τετάρτη, 4 Νοε 2020, ετελέσθη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον πανίερο Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου πολιούχου της πόλεως μας. Της Ευχαριστιακής  Συνάξεως προεξείρχε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος πλαισιούμενος από τους Ιερείς της Ενορίας μας και του ναού.  Κατά τη σύντομη προσλαλιά του ο Σεβασμιότατος αναφέρθηκε στο αποστολικό ανάγνωσμα και το πως γίνεται πράξη ο λόγος του Αποστόλου στις ημέρες μας. Τέλος ευχαρίστησε τους Ιερείς, ιεροψάλτες, το προσωπικό καθώς και τους Ενορίτες της Αγίας Τριάδος για τη συμμετοχή τους στην εορταστική αυτή σύναξη εν όψει των “Πρωτοκλητείων 2020” .
Να σημειώσουμε ότι  ο μήνας Νοέμβριος  για την τοπική μας Εκκλησία είναι αφιερωμένος στην εορτή του Αγίου Ανδρέου προστάτου της πόλεως μας. 













Χρόνια πολλά!!! 
Με το καλό να εορτάσουμε τον Πρωτόκλητο των Αποστόλων Άγιο Ανδρέα!!!   

(*φωτοστιγμιότυπα από την Ευγενεία Σερέτη)