Ἐκφράζομε τὴν βαθειά μας θλίψη, τὴν προσωπική, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου τῆς Μητροπόλεώς μας καὶ τοῦ εὐσεβοῦς Λαοῦ γιὰ τὴν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας τῆς Τουρκίας περὶ τῆς μετατροπῆς τῆς «Ἁγίας Σοφίας» σὲ τζαμὶ καὶ ἑνώνομε τὴν φωνὴ τῆς διαμαρτυρίας μας μὲ ὅλο τὸν πολιτισμένο κόσμο γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ. Ἡ παραπάνω ἀπόφαση εἶναι πρόκληση γιά τόν πολιτισμένο κόσμο. Τό μνημεῖο τῆς παγκόσμιας πολιτιστικῆς καί θρησκευτικῆς κληρονομιᾶς, ὁ τόπος ἀγάπης, εἰρήνης καί φιλίας Λαῶν καί θρησκειῶν, μετατρέπεται καί πάλι σέ τζαμί.
Κατάφωρη καταπάτηση τῶν διεθνῶν συνθηκῶν ἀπό τήν Τουρκία καί παραβίαση τῶν διεθνῶν ὑποχρεώσεων συνθέτουν τήν συγκεκριμένη κίνηση τῆς γείτονος χῶρας.
Τό σύμβολο τῆς παγκοσμίου Ὀρθοδοξίας, ἡ μεγάλη Ἐκκλησιά τῆς Ρωμηοσύνης, μέ τά μοναδικά ψηφιδωτά πού μαρτυροῦν τό ὓψος τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ἀναγωγικῆς Ὀρθοδόξου τέχνης, ἐπιστρέφει στό καθεστώς τῆς πνευματικῆς δουλείας.
Ἡ «Ἁγία Σοφία» εἶναι σύμβολο τῆς Πόλης, ἡ ὁποία ἐφώτισε τήν οἰκουμένη, ἡ ὁποία «οἰκουμένη» ἐν πολλοίς δυστυχῶς δέν ἀναγνωρίζει αὐτήν τήν μεγίστη εὐεργεσία.
Όμως ἀπό τούς θόλους τῆς Ἁγιά Σοφιᾶς καί τίς ἱστορικές ἀψίδες, ὃ, τι καί ἂν συμβῇ, θά προβάλλουν μέ τόν δικό τους τρόπο, ψηφιδωτά καί χρυσολάμποντες Ἂγγελοι, Εὐαγγελιστές καί Ἃγιοι τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.
Ἡ Ἁγία Σοφιά θά παραμείνῃ γιά τούς Ὀρθοδόξους Ἓλληνες γιά τούς Ρωμηούς, ὃπου γῆς, τό κέντρο τῆς ὑπ’ οὐρανόν, ὁ ἐπίγειος οὐρανός, ὁ τῆς οἰκουμένης ὀφθαλμός, ὁ μέγας τῆς χριστιανοσύνης Ναός, ὁ ἀπαράμιλλος σέ κάλλος τόπος τῆς Ὀρθοδοξίας.Ἒτσι θά ζῇ στίς καρδιές κάθε πολιτισμένου ἀνθρώπου, ἀδιακρίτως φυλῆς, γλώσσης καί θρησκείας, ἀφοῦ γιά Ναός θεμελιώθηκε, ὡς Ναός ἀνηγέρθη καί ὡς Ὀρθόδοξος Ναός καθαγιάστηκε.
Ὃπως ἡ χάρις τοῦ Βαπτίσματος δέν αἳρεται, ἒτσι καί ἡ χάρις του Θεού θά παραμένῃ διαχρονικά στήν Ἁγιά Σοφιά.
Ἒτσι θά γνωρίζεται ὁ Μέγας Ναός, ὡς Ἁγια- Σοφιά. Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀλλάξῃ τό ὂνομά του. Δέν εἶναι δυνατόν νά διαγραφῇ ἡ ἱστορία, οὒτε νά ξαναγραφῇ, ἀφοῦ ἃπαξ κατεγράφη μέ κόπους, μέ αἳματα καί θυσίες.
Ἂς ἐγερθῇ ἀπό τήν ραστώνη καί τόν πνευματικό λήθαργο ἡ «πολιτισμένη» ἀνθρωπότης. Ἂς μή ἐθελοτυφλεῖ ἡ διεθνής κοινότης καί ἂς διαμαρτυρηθοῦν οἱ διεθνεῖς ὀργανισμοί γιά τίς ὠμές καί ἐπαναλαμβανόμενες ἀδικίες εἰς βάρος τῆς παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς καί τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ποία ἆρά γε πρέπει νὰ εἶναι πλέον ἡ πορεία γιὰ τὴν ἔνταξη τῆς Τουρκίας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση; Ἂς ἀναλάβομε καὶ ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες τὶς εὐθύνες μας ἔναντι τῆς ἱστορίας μας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ.
Ἡ ἀπόφαση τῆς Τουρκίας γιὰ τὴν Ἁγία Σοφιὰ ἀποτελεῖ ὄχι ἁπλῶς πρόκληση, ἀλλὰ ὕβρη γιὰ τὸν πολιτισμένο κόσμο.
Ἡ 10η Ἰουλίου 2020, θὰ μείνῃ στὴν ἱστορία μὲ μαῦρα γράμματα καὶ θὰ ἐλέγχῃ τὴν παγκόσμια κοινότητα γιὰ τὴν χλιαρὴ πολλάκις καὶ ἀδιάφορη στάση της γιὰ τὴν βάναυση κακοποίηση τῶν χριστιανικῶν ὀρθοδόξων μνημείων ἀπὸ τὴν Τουρκία.
Ὅμως τὸν πρῶτο καὶ τὸν τελευταῖο λόγο τὸν ἔχει ὁ Θεὸς. Ἐκεῖνος γνωρίζει τὸ γιατί, τὸ πῶς καὶ τὸ πότε. Ἐμεῖς ἐπαναλαμβάνομε μὲ πόνο ψυχῆς, ἀλλὰ μὲ βαθειὰ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν πίστη στὸ Θεό:
«Σώπασε κυρὰ Δέσποινα, καὶ μὴ πολυδακρύζῃς, πάλι μὲ χρόνους, μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά‘ ναι».
