Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων - 12 Νοεμβρίου

 

Τη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμωνος εορτάζει στις 12 Νοεμβρίου  η Εκκλησία μας.

Ο  Άγιος προσέφερε πολλά τα χρόνια που έζησε και διακόνησε. 

 Σημαντικά είναι και τα θαύματα του.

 Ιδού δύο εξ αυτών: 

 Η αμαρτία μιας γυναίκας ...

Πέντε ημέρες πριν πεθάνει ήλθε μια γυναίκα και του ζητούσε συγχώρεση, γιατί αυτό, που είχε κάνει δεν μπορούσε να το εξομολογηθεί. Ο Άγιος της είπε να το γράψει & ένα χαρτί και δεν θα το μάθει κανείς. Όταν όμως έφερε η γυναίκα το γράμμα ο Άγιος είχε πεθάνει. Η γυναίκα στενοχωρήθηκε, έκλαιγε και θρηνούσε επάνω στον τάφο του, γιατί πίστευε, πως πλέον το αμάρτημα της θα γινόταν γνωστό σε όλη την περιοχή. Εκεί κάθισε η γυναίκα τρία ημερόνυχτα κλαίουσα και θρηνούσα.

 Το χαρτί το είχε βάλει στον τάφο του Αγίου. 

Την τρίτη βλέπει η γυναίκα τον Άγιο με τους δύο άλλους επισκόπους να της λέγει: 

 – Έως πότε, παιδί μου, θα μας ενοχλείς με τα δάκρυά σου; Πάρε το χαρτί, που μου έδωσες.

Ο Άγιος παίρνει το στεφάνι… 

Άλλη φορά πάλιν κάποιος μοναχός, που τον έλεγαν Σαβίνο, πριν πεθάνει ο Άγιος, είδε τον Πατριάρχη να βγαίνει από την επισκοπή με όλους τους κληρικούς και μία ωραιότατη κοπέλα να τον πλησιάζει και να τον στεφανώνει. Πήγαιναν στον Βασιλέα και οι δύο. Τότε ο μοναχός κατάλαβε, πως η κοπέλα αυτή ήταν η ελεημοσύνη, που υπηρέτησε όλα του τα χρόνια ο Άγιος. Και τώρα η κοπέλα ξεπλήρωνε την υπόσχεση, που του είχε δώσει να τον πάει μπροστά στον Βασιλέα. 

 Κατά την εορτή του Αγίου ενώ στην Εκκλησία του Αγίου Τύχωνος ήταν μαζεμένος πολύς κόσμος, ο Θεός για να δείξει την δύναμη του Αγίου έκανε το λείψανο του Αγίου να αναβλύζει ωραίο μύρο, απ’ το οποίο πολλοί άνθρωποι θεραπεύτηκαν.

Βιογραφία

 Ο Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων γεννήθηκε στην Αμαθούντα της Κύπρου (η Αμαθούς, ήταν η σημερινή Παλαιά Λεμεσός). Ήταν γιος του άρχοντα Επιφανίου και της Ευκοσμίας και έζησε στα χρόνια του Βασιλιά Ηρακλείου (615 μ.Χ.).

 Όταν μεγάλωσε, νυμφεύθηκε και απέκτησε παιδιά, τα οποία ανέτρεψαν με τη σύζυγό του σαν αληθινοί χριστιανοί γονείς. Γρήγορα, όμως, η γυναίκα του και τα παιδιά του πέθαναν. Ο Ιωάννης είχε μεγάλη περιουσία και του έγιναν πολλές προτάσεις να κάνει καινούργια οικογένεια. Όμως τις απέρριψε όλες, απαντώντας: «Νομίζω, προς όλους είμαι οφειλέτης. Και δεν το νομίζω μόνο. Είμαι. Διότι οι χριστιανοί έχουμε αλληλεγγύη. Δεν το λέει ο Παύλος; Εἴμεθα μέλη ἀλλήλων. Αφού, λοιπόν έχω τη δυνατότητα να δώσω στους αδελφούς μου, άρα είμαι και υποχρεωμένος να δώσω. Να γιατί εργάζομαι και δε θα πάψω να το κάνω. Η περιουσία μου δεν μπορεί να είναι ανώτερη απ' αυτά τα χρέη μου». 

 Για τη λαμπρότητα της ζωής του, ο Ιωάννης έγινε αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας. Διέπρεψε σαν πνευματική λυχνία στην πατριαρχεία πολλά χρόνια και έκανε πολλά θαύματα. Επειδή δε μοίραζε πλουσιοπάροχα στους φτωχούς την ελεημοσύνη ονομάστηκε Ελεήμων. Είχε καταστεί τόσο σεβάσμιος, ώστε και αυτοί οι ειδωλολάτρες τον σέβονταν. Τελικά, ειρηνικά παρέδωσε την μακάρια ψυχή του στο Θεό το 620 μ.Χ. Και είναι μακάρια η ψυχή του, διότι ο Κύριος λέει: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται» ( Ευαγγέλιο Ματθαίου, ε' 7). Μακάριοι, δηλαδή, είναι οι ευσπλαχνικοί στη δυστυχία του πλησίον, διότι αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος πλ. δ’. 

Ἐν τῇ ὑπομονῇ σου ἐκτήσω τὸν μισθόν σου Πάτερ, Ὅσιε, ταῖς προσευχαῖς ἀδιαλείπτως ἐγκαρτερήσας, τοὺς πτωχοὺς ἀγαπήσας, καὶ τούτοις ἐπαρκέσας· Ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Ἰωάννη Ἐλεῆμον μακάριε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.