Kάποτε ὁ παπα-Νικόλας ὁ Πλανᾶς, θυμιάτιζε τήν ὥρα τῆς ἐνάτης ᾠδῆς,
ὅταν ἔψαλλαν οἱ ἱεροψάλτες «τήν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ...»
και πέρασε μπροστά ἀπό μία κυρία, πού στεκόταν στά πλαϊνά στασίδια...
καί δέν τήν θυμιάτισε.
Δέν τήν θυμιάτισε καθόλου, πέρασε ἀπλῶς δίπλα της...
Ὕστερα ἀπό δύο στασίδια ἦταν ἕνα ἄδειο.
Στάθηκε ἐκεῖ, τό θυμιάτισε πέντε-ἕξι φορές καί ἔφυγε...
Ὅταν τελείωσε ἡ Θεία Λειτουργία, πῆγε αὐτή ἡ κυρία καί τοῦ εἶπε: - Παπα-Νικόλα, στήν ἐνάτη δέν μέ θυμιάτισες καί πῆγες καί θύμιαζες τό ἄδειο στασίδι...
-Ἔμ, κυρα Γεωργία, τῆς εἶπε, δέν ἤσουν ἐκεῖ!
Τό ἄδειο ὅμως στασίδι εἶναι τό στασίδι τῆς κυρα Μαρίας, πού εἶναι ἄρρωστη...
Ἐκείνη ἦταν ἄρρωστη στό σπίτι, ἀλλά μέ τήν καρδιά καί τόν νοῦ της ἦταν ἐδῶ.
Ἐσύ ἤσουν μέ τό σῶμα ἐδῶ, ἀλλά μέ τόν νοῦ ἤσουν στά γίδια! (...)
____________________________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.